Память - Олег Мишин

Листья ложатся как письма,

И вот мы вдвоём

Куда-то идём —

Просто живём.

Вечер вуалью на плечи.

На гребне моста

Дрожит тишина,

Забыты слова.

Память опять возвращает

Мне свет той любви,

Где наши мечты

Оставят следы.

Лестно, но так бесполезно

Стараться опять

Образ создать,

В груди удержать.

Мутно, и ежеминутно

Пройденный путь

Назад не вернуть,

И не уснуть…

Память, позволь мне представить

Меркнущий свет

Прожитых лет.

Но знаю, что

Память ни отнять, ни прибавить —

Светлая грусть.

Не удержусь,

Снова вернусь!

Значит, время пусть плачет.

Листопад дней

Листаю быстрей,

Лишь бы быть с ней.

Душу из тела наружу,

И там на мосту

Взорву тишину

Криком: «Люблю!»

Память, дай крылья расправить,

Вдохнув сладкий дым,

Мы станем одним,

Мы полетим.

Память… Осенние листья

Летят словно письма…

Мы снова вдвоём

Куда-то идём —

Просто живём…

Просто живем.

Bladeren vallen als letters

En hier zijn we samen

We gaan ergens heen

We leven gewoon.

Avond met een sluier op de schouders.

Op de top van de brug

Stilte beeft,

Vergeten woorden.

Geheugen keert weer terug

Ik ben het licht van die liefde,

Waar zijn onze dromen

Laat sporen achter.

Vleiend maar zo nutteloos

probeer het nog eens

maak een afbeelding,

Houd in de borst.

Modderig, en elke minuut

Afgelegde afstand

Keer niet terug

En niet in slaap vallen...

Geheugen, laat me voorstellen

dovend licht

Jaren geleefd.

Maar dat weet ik

Noch wegnemen noch geheugen toevoegen -

Licht verdriet.

Ik zal me niet inhouden

Ik kom weer terug!

Dus het is tijd om te huilen.

vallende dagen

Ik scroll sneller

Gewoon om bij haar te zijn.

Ziel uit het lichaam,

En daar op de brug

Ik zal de stilte blazen

Schreeuwen "Ik hou van je!"

Herinnering, laat me mijn vleugels spreiden

De zoete rook inademen

We zullen één worden

We zullen vliegen.

Herinnering... Herfstbladeren

Ze vliegen als letters...

We zijn weer samen

We gaan ergens heen

Wij leven gewoon...

We leven gewoon.