Сон с тобой - Олег Кензов

Я люблю тебя не за цвет волос.

Не за пухлость губ, не за гибкость поз.

Не за рук изгиб, не за ног длину.

Я тебя просто так люблю.

Вечер, и снова.

Я услышу, голос твой.

Каждую ночь, я вижу.

Вижу, вижу этот сон с тобой.

За окном темно, мокрое стекло.

Мои плечи ждут твоих рук тепло.

Ночью в странном сне вспомнить запах твой.

Утром, бросив всё, заболеть тобой.

Вечер, и снова.

Я услышу, голос твой.

Каждую ночь, я вижу.

Вижу, вижу этот сон с тобой.

Каждый новый день ты уходишь вдаль.

Всё слабее боль, всё светлей печаль.

Укрывая нас, излучая свет.

Дождь унылый вдруг сменит белый свет.

Вечер, и снова.

Я услышу, голос твой.

Каждую ночь, я вижу.

Вижу, вижу этот сон с тобой.

Ik hou van je, niet om haarkleur.

Niet voor de molligheid van de lippen, niet voor de flexibiliteit van de poses.

Niet voor armbuigen, niet voor beenlengte.

Ik hou gewoon zo veel van je.

Avond, en nog een keer.

Ik zal je stem horen.

Elke nacht, zie ik.

Ik zie, ik zie deze droom met jou.

Buiten het raam is donker, nat glas.

Mijn schouders wachten warm op je handen.

Denk 's nachts, in een vreemde droom, aan je geur.

In de ochtend, alles achterlaten, ziek worden met jou.

Avond, en nog een keer.

Ik zal je stem horen.

Elke nacht, zie ik.

Ik zie, ik zie deze droom met jou.

Elke nieuwe dag ga je de verte in.

De pijn is zwakker, het verdriet is helderder.

Ons beschuttend, licht uitstralend.

De doffe regen zal plotseling het witte licht veranderen.

Avond, en nog een keer.

Ik zal je stem horen.

Elke nacht, zie ik.

Ik zie, ik zie deze droom met jou.