Outro - OG Keemo

Sag, wer hätte so ein Jahr erwartet?

Fühlt sich an, als ob es grade startet

Und auch mein Vater kann es sehen

Guck, es war ein langer Weg von Gustav-Mahler-Straße

Seit dem Kappen von Alarmanlagen

Ich fühl' mich wie Kobe nach sei’m ersten Ring

Ho, ihr merkt, dass ich egal, wer momentan im Thron sitzt

Mehr als bloß dicht auf den Fersen bin

Ich trag' mein Polo so wie Hermelin

Ich schwör', das ist für jedes Lerchenberger-Kind

Jungs aus Mannheim, Vorstadt-Niggas in Kastel

Ho, ich bin derselbe schon seit damals

Im Bandana, schwarzen Nikes und Shirts in 5XL

«Carter III» im Wagen, während ich durch dein Apartment schleich' wie Splinter

Cell

Egal, wo du es lagerst, Ho, ich find' dein Geld, die Siedlung singt

«Scht!

Was ist das?

Frag nicht, geh weiter!

Das ist der Sound, wenn du nicht rechtzeitig die Bude verlässt

Und innerhalb von 'ner Minute deine Zukunft ersetzt, ich hab' alles gesehen

Manche spielen, manche zieh’n, manche stechen

Manche sind satt und andere wurden von der Siedlung gefressen

Aber egal, was noch geschieht, ich hab' schon schlimmer kassiert

Guck uns an, wir sind immer noch hier, ich schwör' die Siedlung singt

Sabe, Sabe, Sabe, Sabe

Legenden sterben jung und deshalb leb' ich nicht lang

Sag dem Tod, ich hab' die Segel gespannt, ich hör' die Siedlung sing’n

Sabe, Sabe, Sabe, Sabe

Legenden sterben jung und deshalb leb' ich nicht lang

Wohin ich gehen sollte, sehen wir dann

Was kann ich hiervon erwarten?

Sag, wie weit führ' ich dieses Ding hier noch

fort?

Nicht mal vor 10.000 Fans in München bei RIN als Support

Hab' ich gezittert wie am Tag als ich vor Freunden und Geschwistern

Vor 500 Leuten «Nimbus» performte, ich kann mich noch erinnern

Mein Bruder lag mir nach der Show in den Armen

Wir hab’n geweint so wie Kinder in der Garderobe, ich sag' dir

Ich hatte seit diesem Winter schon lang nicht so gut geschlafen

Frag, wenn ich morgen tot bin, die Straße, ob sie mich nicht vermisst

Denk' an Gespräche mit meiner Mutter am Küchentisch

Vier Uhr nachts, die Art Gespräch, die du nie wieder hast

Sag, warum ich diese Stadt noch trage, bis mein Rücken bricht?

Und warum hat die Stadt dieselbe Art von Liebe nicht für mich?

Ich träumte von Goldketten, Masken und Stichwaffen

Nächte, an denen ich mit toter Mimik auf Treppen saß

Als mich mit sechzehn Jahr’n der erste Polizist packte

Meine Rippen prellte und mir danach ins Gesicht lachte

Nächte, in denen ich wünsch', ich hätt mich nie rumgetrieben

Der Hoodie rot, die Wangen wund geprügelt

Beute in der Tasche, Slug im Volvo und Sattla in meinen Lungenflügeln

Seh' zwischen Opps und Bull’n null Unterschiede

Aber guck mich heute an, meine Stadt sieht mich wie Michael an

Schwarzer Mann, mach' Geld wie’n weißer Mann

Ich fühl' mich so wie Tony, wie De Niro als Capone, denn mich fasst keiner an

Jeder meiner Freunde passt in eine Hand

Alles Treffer, keine Übung

Das ist für meine Jungs aus Mannheim, Mann, die Frankfurt Niggas,

Jungs aus Mainz, an Kids aus Papageiensiedlung

Für die Cousins aus der Heimat ohne ein Reisevisum

Guck, wo wir heut sind, auch ohne Reifeprüfung

Ich fühl' mich wie New Jack City, Nino Brown, Wesley Snipes

Ella Fitzgerald, Nina Simone und Barry White

Auch wenn viel hektisch war in letzter Zeit

Weiß ich, dass egal, wie hässlich weit es ist, ich immer auf der Strecke bleib'

Es existiert kein Wendekreis, ich hab' keine Bremsen

Ho, ich lenk' den Benz so lang, bis mir der Sensenmann die Hände reicht

Ich fühl' mich so wie Mike, denn wenn ich geh', geh' ich legendengleich

Verbrenn' mein Fleisch und alles, was am Ende bleibt, ist nichts bis auf ein’n

Geist

«Es war nie wichtig, woher der Geist kam oder was er wollte.

Seitdem er das

erste Mal auftauchte.

War er Teil der Siedlung.

Und die Siedlung war ein Teil

von ihm.

Er ist ein Geist.

Ein Gedanke.

Eine Idee.

Unschuldig, egal,

ob bösartig oder friedvoll.

Deshalb konnten sie ihn nie fangen.

Egal, wie viele Ketten sie ihm anlegten.

So einen großen Geist konnten sie

nicht fangen.»

Zeg, wie had zo'n jaar verwacht?

Het voelt alsof het net begint

En mijn vader kan het ook zien

Kijk, het was een lange weg van de Gustav-Mahler-Strasse

Sinds de alarmsystemen werden uitgeschakeld

Ik voel me als Kobe na zijn eerste ring

Ho, je kunt zien dat het me niet kan schelen wie er momenteel op de troon zit

Meer dan alleen warm op mijn hielen

Ik draag mijn polo als Hermelijn

Ik zweer dat het voor elk Lerchenberger kind is

Jongens uit Mannheim, voorsteden vinden in Kastel

Ho, ik ben dezelfde sindsdien

In een bandana, zwarte Nikes en shirts in 5XL

"Carter III" in de auto terwijl ik door je appartement sluip zoals Splinter

Cel

Het maakt niet uit waar je het opslaat, ho, ik zal je geld vinden, de schikking zingt

«Sst!

Wat is dat?

Niet vragen, doorgaan!

Dat is het geluid als je de stand niet op tijd verlaat

En verving je toekomst in een minuut, ik zag het allemaal

Sommigen spelen, sommigen trekken, sommigen steken

Sommige worden gevoed en andere zijn opgegeten door de nederzetting

Maar wat er ook gebeurt, ik heb al erger verzameld

Kijk naar ons, we zijn er nog, ik zweer dat de nederzetting zingt

sabel, sabel, sabel, sabel

Legenden sterven jong en daarom leef ik niet lang

Vertel de dood dat ik de zeilen heb gespannen, ik hoor de nederzetting zingen

sabel, sabel, sabel, sabel

Legenden sterven jong en daarom leef ik niet lang

We zullen zien waar ik dan heen moet

Wat kan ik hiervan verwachten?

Vertel me hoe ver ik kan gaan met dit ding hier

weg?

Zelfs niet voor 10.000 fans in München bij RIN als support

Ik beefde zoals de dag dat ik voor vrienden en broers en zussen was

"Nimbus" trad op voor 500 mensen, ik kan het me nog herinneren

Mijn broer lag in mijn armen na de show

We huilden als kinderen in de garderobe, zeg ik je

Ik had niet zo goed geslapen sinds die winter

Als ik morgen dood ben, vraag dan aan de straat of ze me niet missen

Denk aan gesprekken met mijn moeder aan de keukentafel

Vier uur in de ochtend, het soort gesprek dat je nooit meer zult hebben

Vertel me waarom ik deze stad nog steeds draag tot mijn rug breekt?

En waarom heeft de stad niet dezelfde liefde voor mij?

Ik droomde van gouden kettingen, maskers en stotende wapens

Nachten zat ik op trappen met dode gezichtsuitdrukkingen

Toen de eerste politieagent me op mijn zestiende greep

Mijn ribben gekneusd en toen in mijn gezicht gelachen

Nachten waarvan ik wou dat ik er nooit was geweest

De hoodie rood, de wangen gekneusd

Buit in mijn zak, slak in mijn volvo en sattla in mijn longen

Zie nul verschillen tussen Opps en Bull'n

Maar kijk naar mij vandaag, mijn stad kijkt naar mij als Michael

Zwarte man, verdien geld als een blanke man

Ik voel me als Tony, als De Niro als Capone omdat niemand me aanraakt

Elk van mijn vrienden past in één hand

Alle hits, geen oefening

Dit is voor mijn jongens uit Mannheim, man, de Frankfurt niggas

Jongens uit Mainz, tot kinderen uit de papegaaienkolonie

Voor de neven van thuis zonder reisvisum

Kijk waar we vandaag zijn, zelfs zonder toelatingsexamen

Ik voel me als New Jack City, Nino Brown, Wesley Snipes

Ella Fitzgerald, Nina Simone en Barry White

Ook al is er de laatste tijd veel hectisch geweest

Ik weet dat hoe lelijk het ook is, ik altijd achterloop

Er is geen draaicirkel, ik heb geen remmen

Ho, ik stuur de Benz totdat Magere Hein mijn handen schudt

Ik voel me net Mike, want als ik ga, ga ik als een legende

Verbrand mijn vlees en alles wat overblijft is uiteindelijk niets anders dan één

Geest

«Het maakte niet uit waar de geest vandaan kwam of wat hij wilde.

Sinds hij dat deed

verscheen voor het eerst.

Maakte hij deel uit van de nederzetting.

En de schikking was een onderdeel

door hem.

Hij is een geest.

Een gedachte.

Een idee.

onschuldig maakt niet uit

hetzij kwaadaardig of vreedzaam.

Daarom konden ze hem nooit pakken.

Het maakt niet uit hoeveel kettingen ze hem omdoen.

Zo'n geweldige geest dat ze konden

niet vangen."