Nebel - OG Keemo

Es ist hell, es ist laut

Es ist kalt, ich wach' auf

Ich zähle acht Augen, mir sind alle fremd

Ich les' das Plastikbändchen an mei’m Handgelenk

Karim Martin, nur gebettet im Hermelin-Umhang

53 Zentimeter, vier verdammte Kilogramm

Mir fällt es schwer zu atmen, doch ein Engel kommt

Und hält mich in den Armen, solang bis ich schlafe wie ein Junk auf Codein

Ich wache auf in einer Wohnung, die bei weitem zu klein ist, um sich dort wohl

zu fühl'n

Doch anscheinend groß genug ist, um dort ohne Flous zwei Kinder großzuzieh'n

Ich träume von roten Blüten, während ich in mei’m Hochbett lieg'

Denn Mama geht’s nicht gut in diesen Zeiten

Baba geht’s nicht besser, zum Verstecken ist die Bude viel zu klein

Deswegen halt' ich meiner Schwester die Ohren zu, wenn sie streiten

Ich lass' die Augen ruh’n und schlafe ein und werde wach in einem Klassenzimmer

Von dem lauten Lachen von achtzehn Kindern

Die mir mit ihren blassen Fingern durch die Locken streifen

Verschwind' aufs Klo, wo ich dann meine Tränen trocken reibe

Und mir schwör', den nächsten Pisser knock' ich einfach, fuck it

Die Einzige, die mich noch versteht, ist Michelle mit den gleichen Haaren

Kam vor 'nem Jahr aus den Staaten, ihr Vater ein Soldat

Sie sagte mir, «Zeig ihn’n niemals die weiße Fahne!»

Dreißig Tage später zieh’n wir weg, ich fühl' mich schlecht, dass sie alleine

da ist

Ich bin dreizehn Jahre, mobben mit den Jungs

Jogginghosen, neue Hobbys, Alkopops und großer Mund

Keine Locken, sondern Stoppel, komm und trau dich, was zu sagen

Fick das Blaulicht, dieser Block gehört jetzt uns

Dimi sieht das ganze anders, er kommt an während der ersten großen Pause

Er nennt mich einen Nigga, deshalb färbe ich sein Auge

Kurz darauf schickt mich die Lehrerin nach Hause

Ich krieg' noch nicht mal Ärger von mei’m Vater, als er hört, warum ich

rausflieg'

Sechzehn Jahre alt, ein Fuß in der Strafanstalt

Weiber, Alk und Gras sind mittlerweile intressanter als das Zeichnen oder

Basketball

Und obendrein lässt mich auch jede weitere Phrase meines Vaters mich zu tadeln

kalt

Ich bin siebzehn, klaue Autos mit mein’n Niggas

170 auf der Autobahn, Rauchschwaden aus dem Civic

Und fahr' ihn an 'ne Hauswand, falls die Blauen uns erwischen

Sag ihn’n, fuck it, ich bin down mit meinen Niggas, yeah

Het is helder, het is luid

Het is koud, ik word wakker

Ik tel acht ogen, ze zijn allemaal vreemden voor mij

Ik las het plastic polsbandje om mijn pols

Karim Martin, alleen gehuld in een hermelijnen mantel

53 centimeter, vier verdomde kilo's

Het is moeilijk voor mij om te ademen, maar er komt een engel aan

En houdt me in haar armen tot ik slaap als een junk op codeïne

Ik word wakker in een appartement dat veel te klein is om er comfortabel te zijn

voelen

Maar blijkbaar groot genoeg om daar twee kinderen groot te brengen zonder Flous

Ik droom van rode bloemen terwijl ik in mijn stapelbed lig

Omdat het niet goed gaat met mama in deze tijden

Baba is niet beter, het hokje is veel te klein om te verbergen

Daarom bedek ik de oren van mijn zus als ze ruzie maken

Ik laat mijn ogen rusten en val in slaap en word wakker in een klaslokaal

Van het luide gelach van achttien kinderen

Met hun bleke vingers door mijn krullen rennen

Ga naar het toilet waar ik mijn tranen droog zal vegen

En ik zweer bij mezelf, ik klop gewoon de volgende pisser, fuck it

De enige die mij nog begrijpt is Michelle met hetzelfde haar

Kwam een ​​jaar geleden uit de Verenigde Staten, haar vader een soldaat

Ze vertelde me: "Laat ze nooit de witte vlag zien!"

Dertig dagen later gaan we weg, ik voel me rot dat ze alleen is

er is

Ik ben dertien, pest met de jongens

Joggingbroeken, nieuwe hobby's, alcopop en grote monden

Geen krullen maar stoppels, kom en durf iets te zeggen

Fuck het blauwe licht, dit blok is nu van ons

Dimi ziet het anders, hij arriveert tijdens de eerste lange pauze

Noem me een nigga, dus ik verf zijn oog

Kort daarna stuurt de leraar me naar huis

Ik krijg niet eens problemen van mijn vader als hij hoort waarom ik

uitvliegen

Zestien jaar oud, één voet in de gevangenis

Vrouwen, alcohol en gras zijn nu interessanter dan tekenen of

basketbal

En bovendien, elke andere zin die mijn vader zegt, zorgt ervoor dat ik me berisp

koud

Ik ben zeventien, steel auto's met mijn provence

170 op de snelweg, rook uit de Civic

En rijd het naar een muur voor het geval de blauwe ons pakken

Vertel hem fuck it, ik ben down met mijn provence, yeah