The Lone Descent - :Of The Wand & The Moon:

This constant hum

Ringing out from empty halls

Can you hear me from the rubble, my love?

The bleakest shroud

A coffin well laid

Anointed by our weakness, my love

Embalmed with vacant tears, my love

I brace myself as my heart implodes

Reach out for the sunlight never to unfold

We move through the silence and dive into darkness

Succumb to the emptiness of this lone descent

These absent days

Forged in empty gaze

Shadowed by myself, my love?

A herald from above, my love?

Another bridge has burned

Another lesson learned

Nothing holds sway, my love

If i could i surely would, my love

I brace myself as my heart implodes

Reach out for the sunlight never to unfold

We move through the silence and dive into darkness

Succumb to the emptiness of this lone descent

Oh my little boy what have you become?

A shadow of yourself a moth caught in the sun?

We move through the silence and dive into darkness

Succumb to the emptiness of our lone descent

Dit constante gezoem

Bellen vanuit lege zalen

Kun je me horen vanaf het puin, mijn liefste?

De somberste lijkwade

Een goed gelegde kist

Gezalfd door onze zwakheid, mijn liefde

Gebalsemd met lege tranen, mijn liefde

Ik zet me schrap terwijl mijn hart implodeert

Reik uit naar het zonlicht dat zich nooit zal ontvouwen

We gaan door de stilte en duiken de duisternis in

Bezwijken voor de leegte van deze eenzame afdaling

Deze afwezige dagen

Gesmeed in lege blik

Overschaduwd door mezelf, mijn lief?

Een heraut van boven, mijn liefste?

Er is weer een brug afgebrand

Weer een les geleerd

Niets houdt de scepter, mijn liefde

Als ik kon, zou ik dat zeker doen, mijn liefste

Ik zet me schrap terwijl mijn hart implodeert

Reik uit naar het zonlicht dat zich nooit zal ontvouwen

We gaan door de stilte en duiken de duisternis in

Bezwijken voor de leegte van deze eenzame afdaling

Oh mijn kleine jongen, wat ben je geworden?

Een schaduw van jezelf, een mot gevangen in de zon?

We gaan door de stilte en duiken de duisternis in

Bezwijken voor de leegte van onze eenzame afdaling