She With Whom Compar'd The Alpes Are Vallies - :Of The Wand & The Moon:

I wish to fire the trees af all these forrest

I give the Sunne a last farewell each evening

I curse the fidling finders out of Musicke

With envie i doo hate the loftie mountains

And with despite despise the humble vallies

I doo detest night, evening, day, and morning

For she, whose parts maintainde a perfect musique

Whose beawties shin’de more then the blushing morning

Who much did passe in state the stately mountains

In straightnes past the Cedars of the forest

Hath cast me wretch into eternally evening

By taking her two Sunnes from these darke vallies

Curse to my selfe my prayers is, the morning

My fire is more, then can be made with forrests

My state more base, then are the basest vallies

I wish no evenings more to see, each evening

Shamed I hate my selfe in sight of mountaines

And stoppe mine ears, lest I growe mad with Musicke

For she, with whorm compar’d, the Alpes are vallies

She, whose lest word brings from the spheares their musique

At whose approach the Sunne rase in the evening

Who, where she went, bare in her forhead morning

Is gone, is gone from these our spolyed forrests

Turning to desarts our best pastur’de mountaines

Ik wil de bomen van al deze bossen in brand steken

Ik geef de Sunne elke avond een laatste afscheid

Ik vervloek de prutsende vinders uit Musicke

Met afgunst haat ik de verheven bergen

En ondanks verachting van de nederige valleien

Ik heb een hekel aan nacht, avond, dag en ochtend

Voor zij, wiens delen een perfecte muziek in stand houden

Wiens beawties meer schijnen dan de blozende ochtend

Wie ging er veel voorbij in staat de statige bergen?

In rechte stukken langs de ceders van het bos

Heeft me een ellendeling in de eeuwige avond geworpen

Door haar twee Sunnes mee te nemen uit deze donkere valleien

Vloek voor mezelf, mijn gebeden is, de ochtend

Mijn vuur is meer, dan kan worden gemaakt met bossen

Mijn staat meer basis, dan zijn de laagste valleien

Ik wil geen avonden meer zien, elke avond

Ik schaam me dat ik mezelf haat in het zicht van de bergen

En stop mijn oren, anders word ik gek van Musicke

Want zij, met wie vergeleken, de Alpen zijn valleien

Zij, wiens woord uit de sferen hun muziek brengt

Op wiens nadering de Sunne-rase in de avond

Wie, waar ze heen ging, ontbloot 's ochtends op haar voorhoofd?

Is weg, is weg van deze onze bespioneerde bossen

Ons wenden tot onze beste pastur'de mountaines