Serenity's End - Odium

You left me here to die

I look out to the sun as it descends behind this dead city

Feel the heat on my face, see the broken frames as they swell behind my eyes

I hate these tears of freedom

I searched for a new name, this place was never mine

Yet still it remains but it’s just not the same

In here you never left me…

In my darkest hours I felt the end of serenity

Remember the hope you gave me

I move towards the light

I tried to look up

My only company is walls

You’ve taken every dream

Now it’s starting again, I swear the trust will end

She’s the only one that could save me

I know your concrete heaven

A prison for my mind without a star in sight

Although it dulls the pain

I’m still eaten by flies

In here you never left me…

In my darkest hours I felt the end of serenity

Remember the hope you gave me

I move towards the light

I choked down the pills with Jesus by my side

Now I will become my own worst enemy before the end

What if I never wake up from this nightmare I’ve created in my head

How did these little hands get so cold

How did they get so cold

When I die can I follow you… everywhere

You can’t follow me into my head but I can keep you here as long as I want

This place was safe until you came

In here no one will leave me again but I keep reliving the worst of the moments

Killing me slowly, it keeps on repeating over again

Over again

Je hebt me hier achtergelaten om te sterven

Ik kijk uit naar de zon terwijl deze achter deze dode stad neerdaalt

Voel de hitte op mijn gezicht, zie de gebroken frames terwijl ze achter mijn ogen opzwellen

Ik haat deze tranen van vrijheid

Ik zocht naar een nieuwe naam, deze plaats is nooit van mij geweest

Toch blijft het, maar het is gewoon niet hetzelfde

Hier heb je me nooit verlaten...

In mijn donkerste uren voelde ik het einde van de rust

Denk aan de hoop die je me gaf

Ik ga naar het licht

Ik probeerde omhoog te kijken

Mijn enige bedrijf zijn muren

Je hebt elke droom genomen

Nu begint het opnieuw, ik zweer dat het vertrouwen zal eindigen

Zij is de enige die me kan redden

Ik ken je betonnen hemel

Een gevangenis voor mijn geest zonder een ster in zicht

Hoewel het de pijn verdooft

Ik word nog steeds opgegeten door vliegen

Hier heb je me nooit verlaten...

In mijn donkerste uren voelde ik het einde van de rust

Denk aan de hoop die je me gaf

Ik ga naar het licht

Ik slikte de pillen in met Jezus aan mijn zijde

Nu zal ik voor het einde mijn eigen ergste vijand worden

Wat als ik nooit wakker word uit deze nachtmerrie die ik in mijn hoofd heb gecreëerd?

Hoe zijn deze kleine handjes zo koud geworden

Hoe zijn ze zo koud geworden?

Als ik dood ga, kan ik je dan volgen... overal

Je kunt me niet in mijn hoofd volgen, maar ik kan je hier houden zolang ik wil

Deze plaats was veilig totdat jij kwam?

Hier zal niemand me meer verlaten, maar ik blijf de ergste momenten herbeleven

Het doodt me langzaam, maar het blijft maar herhalen

opnieuw