A Hero's Trial - Odd Project

So this is what it feels like when dreams come crashing down

And the lies you spoke no longer hover out of reach

This is where the stones we so carefully built our future on slip into the sea

There’s the bitter taste of remorse in my mouth, and the shadow of betrayal on

my face

The tears have been flowing for so long i forgot how to stop

Her defense was up and the verdict was in

«I need to see you tonight», I said

«But I’m scared», was her only reply

But I doubt she saw her life

Pass right before, her eyes

Oh how less painful death, would be

And what an elegant dance (we could make it), make it seem

And every happy memory of us is slowly playing in my mind

And I’m transfixed by her smile and her laughter

But for now I hate her eyes

Eyes that can slow sunsets and catch shooting stars

Eyes that stole my heart, but for now I hate her eyes

(Background)

I’ll forget you ever thought of yourself without me, and brought to my

attention just how lonely this world can be.

Just take it all back.

We both know I can happily act naive.

And these blankets of hope that used to

smother me are now mere threads… slipping through my callused fingers.

I’m sorry you took every word I said to be a promise

Dus zo voelt het als dromen instorten

En de leugens die je sprak, blijven niet langer buiten bereik

Dit is waar de stenen waarop we zo zorgvuldig onze toekomst hebben gebouwd, in zee glijden

Er is de bittere smaak van wroeging in mijn mond en de schaduw van verraad

mijn gezicht

De tranen stromen al zo lang dat ik vergat hoe ik moest stoppen

Haar verdediging was klaar en het vonnis was binnen

"Ik moet je vanavond zien", zei ik

«Maar ik ben bang», was haar enige antwoord

Maar ik betwijfel of ze haar leven heeft gezien

Pas vlak voor, haar ogen

Oh hoe minder pijnlijk de dood zou zijn

En wat een elegante dans (we zouden het kunnen maken), laat het lijken

En elke gelukkige herinnering aan ons speelt langzaam in mijn gedachten

En ik ben aan de grond genageld door haar glimlach en haar gelach

Maar voorlopig haat ik haar ogen

Ogen die zonsondergangen kunnen vertragen en vallende sterren kunnen vangen

Ogen die mijn hart hebben gestolen, maar voorlopig haat ik haar ogen

(Achtergrond)

Ik zal vergeten dat je ooit aan jezelf hebt gedacht zonder mij, en naar de mijne hebt gebracht

aandacht hoe eenzaam deze wereld kan zijn.

Neem het gewoon allemaal terug.

We weten allebei dat ik graag naïef kan doen.

En deze dekens van hoop waren dat vroeger

verstikking me zijn nu slechts draadjes... die door mijn eeltige vingers glippen.

Het spijt me dat je elk woord dat ik zei opvatte als een belofte