Fire On Peshtigo - O'Death

O how had it filled the night with broken empty song

Hold on

And made the night more hideous by their squawking call

Hold on, breathless air

The prairie just a cloud of smoke, horizon turning red

O horror, breathless air, cradled child, dead too

An avalanche of coals and cinder hurled against my will

Hold on, breathless air, lake on fire, land too

Running with the river toward salvation in the pond

Hold on

Father, do you think that the end is coming near?

O horror, breathless air

God willed the flames we’re fleeing in a panic but we’re near

Hold on, breathless child, lake on fire, land too

Hold my arms with broken limbs

The flames upon them melt with touch

Boat will ground us till we’re found

And float beyond the state we’re in

Light salvation clear my lungs

And fill the fields returned and lush

Call the lord to cease his judgment

Of our human helpless sin

O how had it filled the night with broken empty song

Alone

Stepping on the neighbor that I once had seen as friend

Alone, breathless air

And robbing life of dignity to every desperate end

Alone, breathless air, lake on fire, land too

Walls of fire, all consuming, reaching for me in the waves

Eyes upon burning slowly it’s left before me charred remains

And the god who pushed me in has ripped away my earthly flesh

Now I’m bound for his last judgment

O my lord I must confess

O hoe had het de nacht gevuld met een gebroken leeg lied

Hou vol

En maakte de nacht nog afschuwelijker door hun krijsende roep

Wacht even, ademloze lucht

De prairie slechts een rookwolk, de horizon wordt rood

O horror, ademloze lucht, gewiegd kind, ook dood

Een lawine van kolen en sintel tegen mijn wil geslingerd

Wacht even, ademloze lucht, meer in brand, land ook

Rennen met de rivier naar verlossing in de vijver

Hou vol

Vader, denkt u dat het einde nadert?

O horror, ademloze lucht

God heeft de vlammen gewild, we vluchten in paniek, maar we zijn dichtbij

Wacht even, ademloos kind, meer in brand, land ook

Houd mijn armen vast met gebroken ledematen

De vlammen op hen smelten bij aanraking

Boot houdt ons aan de grond tot we gevonden zijn

En zweven voorbij de staat waarin we ons bevinden

Licht redding maak mijn longen schoon

En vul de velden terug en weelderig

Roep de heer om zijn oordeel te staken

Van onze menselijke hulpeloze zonde

O hoe had het de nacht gevuld met een gebroken leeg lied

Alleen

Op de buurman stappen die ik ooit als vriend had gezien

Alleen, ademloze lucht

En het leven van waardigheid beroven tot elk wanhopig einde

Alleen, ademloze lucht, meer in brand, ook land

Muren van vuur, alles verterend, reikend naar mij in de golven

Ogen die langzaam branden, zijn voor mij verkoolde resten

En de god die me erin duwde, heeft mijn aardse vlees weggerukt

Nu ben ik op weg naar zijn laatste oordeel

O mijn heer, ik moet bekennen