Angeline - O'Death

The leaves have turned,

Your ways haved burned

Your naked flesh against the sun.

Your walls are bare

You’re huddled there

Ignoring everyone.

But on your own,

Your kids have grown

And left you to waste away yourself.

You long to eat,

But your stubborn feet

Have left nothing on the shelf.

Angeline, Angeline,

All your friends on their hands and knees

Tired of your tragedies

And standing on your bones tonight,

Dressed up in the pale new light,

Surrounded by the tall grass waving with bare brown trees.

What a bad sight

Your corpse is lined

And laid out for everyone to see.

Now the snow has come

Falling on everyone

And making steam when you pee

Now they’ve put you in the ground

About six feet down

And left you to rot in your dirt cave shell

Now the worms they feed

On your fragile feet

As you walk your naked path to hell

Angeline, Angeline,

All your friends on their hands and knees

Tired of your tragedies

And standing on your bones tonight,

Dressed up in the pale new light,

Surrounded by the tall grass waving with bare brown trees.

De bladeren zijn gedraaid,

Je wegen zijn verbrand

Je naakte vlees tegen de zon.

Je muren zijn kaal

Je zit daar ineengedoken

Iedereen negeren.

Maar in je eentje,

Je kinderen zijn gegroeid

En liet je jezelf verspillen.

Je verlangt naar eten,

Maar je koppige voeten

Heb niets op de plank achtergelaten.

Angeline, Angeline,

Al je vrienden op handen en knieën

Moe van je tragedies

En vanavond op je botten staan,

Gekleed in het bleke nieuwe licht,

Omgeven door het hoge gras wuivend met kale bruine bomen.

Wat een slecht zicht

Je lijk is gevoerd

En klaar voor iedereen om te zien.

Nu is de sneeuw gekomen

Valt op iedereen

En stoom maken als je plast

Nu hebben ze je in de grond gestopt

Ongeveer zes voet naar beneden

En liet je rotten in je vuile grotschelp

Nu de wormen die ze voeden

Op je kwetsbare voeten

Terwijl je je naakte pad naar de hel bewandelt

Angeline, Angeline,

Al je vrienden op handen en knieën

Moe van je tragedies

En vanavond op je botten staan,

Gekleed in het bleke nieuwe licht,

Omgeven door het hoge gras wuivend met kale bruine bomen.