Asylum - Neuraxis

Confined into a cell/a faded glimpse of hope

The cold metal shines/and the walls are too close

An aura suffocates/through the fog, breathes heavily

Prisoner of his fate/remembering the tragedy

Alone, destructive imagination that once created dreams

Morphs the world into nightmare, replacing reality

Perception of time, lost into the dark

Persistence of this chaos, left a fatal mark

Psychotic obscurity covers the horizon

In perpetual tyranny, slave to the horror

Piece by piece, ascending/a tower of dementia

Arises without end/building delirium

Eternally descending/an infinite fall

Reveals the impossible… escaping the asylum

…the asylum

Feeble ray of light, reflecting the guilt

Scarred hands reaching the unreachable

By despair captive, primitive and chained

Sacred minds breaching the unbreachable

Through solitary hell/hopeless and deranged

Frozen in denial/claustrophobia in a cage

The aura suffocates/at the last breath, realizes

(He is the) prisoner of his faith

A tragic memory

Screaming afar like a distant misery

Tormented whispers crying a dismal melody

Those dreaded voices/in the depth, resonate

In a final praise to liberate

But they only decimate…

…the sanity that struggles to remain

Alone, blame the shadow

Confront the enigma/entrapment of the soul

Perception of time, lost in the dark

Persistence of this chaos, has left a fatal mark

Psychotic obscurity covers the horizon

In perpetual tyranny, slave to the other self…

Piece by piece, ascending/a tower of dementia

Arises without end/building delirium

Eternally descending/an infinite fall

Reveals the impossible… escaping the asylum

…the asylum

A universe reduced to nothing

Immensity so small

Existence… existence without life

Opgesloten in een cel/een vage glimp van hoop

Het koude metaal glanst/en de muren zijn te dichtbij

Een aura stikt/door de mist, ademt zwaar

Gevangene van zijn lot/herinnert zich de tragedie

Alleen, destructieve verbeelding die ooit dromen creëerde

Verandert de wereld in een nachtmerrie en vervangt de werkelijkheid

Tijdperceptie, verloren in het donker

Het voortbestaan ​​van deze chaos heeft een fatale indruk achtergelaten

Psychotische duisternis bedekt de horizon

In eeuwige tirannie, slaaf van de horror

Stuk voor stuk, oplopend/een toren van dementie

Ontstaat zonder einde/delirium op te bouwen

Eeuwig dalend/een oneindige val

Onthult het onmogelijke... ontsnappen aan het asiel

…het asiel

Zwakke lichtstraal, weerspiegelt de schuld

Getekende handen die het onbereikbare bereiken

Door wanhoop gevangen, primitief en geketend

Heilige geesten die het onbreekbare doorbreken

Door eenzame hel/hopeloos en gestoord

Bevroren in ontkenning/claustrofobie in een kooi

De aura stikt / bij de laatste ademtocht, realiseert zich

(Hij is de) gevangene van zijn geloof

Een tragische herinnering

Schreeuwend in de verte als een verre ellende

Gekweld gefluister met een sombere melodie

Die gevreesde stemmen/in de diepte, resoneren

In een laatste lof om te bevrijden

Maar ze decimeren alleen...

…het gezond verstand dat worstelt om te blijven

Alleen, geef de schaduw de schuld

Ga de confrontatie aan met het raadsel/de beknelling van de ziel

Tijdperceptie, verloren in het donker

Het voortbestaan ​​van deze chaos heeft een fatale indruk achtergelaten

Psychotische duisternis bedekt de horizon

In eeuwige tirannie, slaaf van het andere zelf...

Stuk voor stuk, oplopend/een toren van dementie

Ontstaat zonder einde/delirium op te bouwen

Eeuwig dalend/een oneindige val

Onthult het onmogelijke... ontsnappen aan het asiel

…het asiel

Een tot niets gereduceerd universum

Onmetelijkheid zo klein

Bestaan... bestaan ​​zonder leven