Driftwood - Neuraxis

Welcome to my oxymoronic world of pain

A world where truth and lies are for the insane

Like driftwood on the shores of my foggy life

I’ve drifted not knowing truly who or what I am

I find refuge in things of other irrelevance

For in the darkest dept of my volatile mind

Everything is clearer and more beautiful than a sunny day

Ponder and ponder, dable in my dementia

Equate and balance theories that never were

And I ponder and ponder my loquent animisity

The two halfs now become one, everything makes sense

But I am sill confined, I must acomplish my task

My companions aid me and tell me what to do

I now know what I must do (I do too)

I lash out declaring war and vengance

The driftwood is now engulfed by a raging sea

Everything now swallowed by black

Serity calms my rage

My head filled with inexplicable knowledge

A fragrance of mountain air now polinates my vibrant senses

I ponder and ponder my perhaps next subjugating attack

For in the realm of madness everything is relative

In solitude I will remain for ever more

Welkom in mijn oxymoronische wereld van pijn

Een wereld waar waarheid en leugens voor krankzinnigen zijn

Als drijfhout aan de oevers van mijn mistige leven

Ik dwaal af zonder echt te weten wie of wat ik ben

Ik zoek mijn toevlucht in dingen van andere irrelevantie

Want in het donkerste deel van mijn vluchtige geest

Alles is duidelijker en mooier dan een zonnige dag

Denk na en denk na, dobber in mijn dementie

Vergelijk en breng theorieën in evenwicht die er nooit waren

En ik peins en denk na over mijn spraakmakende animisiteit

De twee helften worden nu één, alles klopt

Maar ik ben nog steeds beperkt, ik moet mijn taak volbrengen

Mijn metgezellen helpen me en vertellen me wat ik moet doen

Ik weet nu wat ik moet doen (ik ook)

Ik haal uit en verklaar oorlog en wraak

Het drijfhout wordt nu overspoeld door een woeste zee

Alles wordt nu opgeslokt door zwart

Serieus kalmeert mijn woede

Mijn hoofd vulde zich met onverklaarbare kennis

Een geur van berglucht overheerst nu mijn levendige zintuigen

Ik peins en denk na over mijn misschien volgende onderwerpingsaanval

Want in het rijk van de waanzin is alles relatief

In eenzaamheid zal ik voor altijd blijven