Если бы я был - НеДіля

Если бы я был гением, я бы занимался пением.

Если бы я был киногероем, я бы жил в домике у моря.

Если бы я был мечтателем, может подрабатывал спасателем.

Но с такою радостью нырятиля, невозможно быть.

Просто надо быть.

Иногда плыть по течению, иногда против, что бы не забыть.

Дней когда мы вместе, собирали росу в поле, играли в детство.

Ты и я, вино, сигареты, ночью просыпаюсь, кричу:"Где ты?"

Открываю томик Костанеды, Скучно, ночь, свечи, сигареты.

Где ты?

Где ты?

Припев:

Если бы как раньше, мог заплыть по дальше, и смотреть как в небе чайки летят.

Но пока стук сердца отбивает скерцо, рвутся струны и глаза горят.

2 куплет:

Вот ещё одна страница, дни вокруг целая вереница.

Вот ещё одно письмо, я пишу тебе, уже всё равно.

Снова съёмная квартира, одиннадцатый переезд, как это мило.

Друзья, покупки, сумки, сундуки, а в моих мыслях — только ты.

Кран течет, на кухне тесно, за окном погода, как тесто.

В клубе круть, винил, тиеста, я сижу один, так не честно.

Три рубля и чай в кармане, Галкин снова на экране.

Не смешно, всё надоело, выхожу в подъезд — рисую мелом.

Белым-белым.

Припев:

Если бы как раньше, мог заплыть по дальше, и смотреть как в небе чайки летят.

Но пока стук сердца отбивает скерцо, рвутся струны и глаза горят.

3 куплет:

Если бы я был писателем, как Чех, Жадан, Дереш, или ещё каким.

Написал бы много книг, на главную роль пригласил бы Мальвину.

Был бы прямо как Буратино, протыкал бы носом картины.

Всё равно где в поле мины, только бы была цела пуповина.

Если бы я мог руками разорвать стены между нами.

Так зачем всё это дело?

Просто двигать телом, писать мелом.

Белым-белым.

Припев: (2 раза)

Если бы как раньше, мог заплыть по дальше, и смотреть как в небе чайки летят.

Но пока стук сердца отбивает скерцо, рвутся струны и глаза горят.

Als ik een genie was, zou ik gaan zingen.

Als ik een filmpersonage was, zou ik in een huis aan zee wonen.

Als ik een dromer was, werkte ik misschien als badmeester.

Maar met zo'n vreugde van een duiker is dat onmogelijk.

Dat moet je gewoon zijn.

Soms met de stroom mee, soms tegen, om niet te vergeten.

De dagen dat we samen waren, dauw verzamelden in het veld, speelden in de kindertijd.

Jij en ik, wijn, sigaretten, 's nachts wakker worden, schreeuwend: "Waar ben je?"

Ik open een boekdeel van Kostaneda, het is saai, nacht, kaarsen, sigaretten.

Waar ben je?

Waar ben je?

Refrein:

Als ik, zoals voorheen, verder zou kunnen zwemmen en kijken hoe zeemeeuwen in de lucht vliegen.

Maar terwijl het ritme van het hart het scherzo verslaat, breken de snaren en branden de ogen.

vers 2:

Hier is nog een pagina, de dagen eromheen zijn een hele reeks.

Hier is nog een brief, ik schrijf je, het is allemaal hetzelfde.

Weer een gehuurd appartement, de elfde verhuizing, wat leuk.

Vrienden, aankopen, tassen, kisten, en alleen jij bent in mijn gedachten.

De kraan lekt, de keuken is overvol, het weer buiten is als deeg.

In de club, twist, vinyl, tiesta, ik zit alleen, het is niet eerlijk.

Drie roebel en thee in je zak, Galkin is terug op het scherm.

Het is niet grappig, ik ben alles beu, ik ga naar de ingang - ik teken met krijt.

Wit wit.

Refrein:

Als ik, zoals voorheen, verder zou kunnen zwemmen en kijken hoe zeemeeuwen in de lucht vliegen.

Maar terwijl het ritme van het hart het scherzo verslaat, breken de snaren en branden de ogen.

vers 3:

Als ik een schrijver was, zoals Tsjech, Zhadan, Deresh of iets anders.

Ik zou veel boeken schrijven, ik zou Malvina uitnodigen voor de hoofdrol.

Ik zou net als Pinokkio zijn, ik zou de schilderijen met mijn neus doorboren.

Het maakt niet uit waar in het mijnenveld, als de navelstreng maar intact is.

Als ik de muren tussen ons kon breken met mijn handen.

Dus waarom al deze zaken?

Beweeg gewoon je lichaam, schrijf met krijt.

Wit wit.

Koor: (2x)

Als ik, zoals voorheen, verder zou kunnen zwemmen en kijken hoe zeemeeuwen in de lucht vliegen.

Maar terwijl het ritme van het hart het scherzo verslaat, breken de snaren en branden de ogen.