21 to 17 - Neal McCoy

The game was tied at 7-all

She said let’s take a walk

We found a place behind the stands

She said we need to talk

She went on and on about this town being small

And how she needed other things

Just about when they made it 7 to 10

She gave me back my ring

The cheers went up as she broke down

And said it isn’t you

I think you know how I really feel

But there’s things that I’ve got to do

She said something about some school down south

Where she was going to go next fall

14 to 10, we were winning again

While I was losing it all

She looked at me with tear-filled eyes

And said I hope you realize

That this is not the way that I

Meant for it to end

And suddenly the crowd broke through

Yelling we’ve got spirit, how about you

And all that I could think to do

Was simply join in

She said it’s best if we do this now

And it began to rain

I wasn’t sure if I was shaking

From the cold or the pain

And she turned away, then she stopped to say

We really hoped I understood

I nodded my head as the loudspeaker said

The kick is up, it’s good

I waited til she walked back in

To turn my back into the wind

Before I let the tears begin

To fall with the rain

I made it back in time to see

Jason throw to Bobby Lee

And make homecoming history

With a ninety yard gain

There’s a banner hanging down

From the stadium wall

Reminding everybody of

The year we won it all

And though I was there at every game, I swear

Only one remains a memory

It was 21 to 17

When time ran out on me

21 to 17

And time ran out on me

De wedstrijd was gelijk op 7-all

Ze zei laten we een wandeling maken

We hebben een plek gevonden achter de tribunes

Ze zei dat we moesten praten

Ze ging maar door over het feit dat deze stad klein is

En hoe ze andere dingen nodig had

Zo ongeveer toen ze de 7 tot 10 . haalden

Ze gaf me mijn ring terug

Het gejuich ging op toen ze instortte

En zei dat jij het niet bent

Ik denk dat je weet hoe ik me echt voel

Maar er zijn dingen die ik moet doen

Ze zei iets over een school in het zuiden

Waar ze de volgende herfst naartoe zou gaan

14 tot 10, we waren weer aan het winnen

Terwijl ik alles aan het verliezen was

Ze keek me aan met betraande ogen

En zei: ik hoop dat je je realiseert

Dat dit niet de manier is waarop ik

Bedoeld dat het zou eindigen

En plotseling brak de menigte door

Schreeuwen we hebben geest, hoe zit het met jou?

En alles wat ik kon bedenken om te doen

Was gewoon meedoen

Ze zei dat het het beste is als we dit nu doen

En het begon te regenen

Ik wist niet zeker of ik trilde

Van de kou of de pijn

En ze wendde zich af, toen stopte ze om te zeggen:

We hoopten echt dat ik het begreep

Ik knikte met mijn hoofd toen de luidspreker zei:

De kick is omhoog, het is goed

Ik wachtte tot ze weer binnenkwam

Om mijn rug in de wind te draaien

Voordat ik de tranen laat beginnen

Om te vallen met de regen

Ik ben op tijd teruggekomen om te zien

Jason gooit naar Bobby Lee

En maak thuiskomstgeschiedenis

Met een winst van negentig meter

Er hangt een banner naar beneden

Vanaf de stadionmuur

Iedereen eraan herinneren

Het jaar waarin we alles hebben gewonnen

En hoewel ik er bij elke wedstrijd was, zweer ik

Slechts één blijft een herinnering

Het was 21 tot 17

Toen de tijd opraakte 

21 tot 17

En de tijd dringt voor mij