You Call Me - Nazareth

You call me wasted

You call me a sad sack of bones

You call me anytime you want to

Even call me to tell me to thank you for calling

You call me reckless

You call me the emperor of moan

You call me anything you want to

And then you beg me not to leave you alone

Call me up when you see me right

Call me up when you see the light

Call me up, let me hear your cries

Call me back when you finally realise

We can’t turn the clock back

But we can wind it up again

You call me impossible

You call me an acquaintance not your mate

Sometimes you really get mad and then you call me your favourite thing to hate

Wake me up in the middle of the night just to tell me you’ll be late

You can’t see what you’re trying to hide

You can’t lick your wounds cos they’re deep inside

Can’t talk sweet talk when you can’t think straight

Hold that thought while you hesitate

Until it’s dark enough for you to see the stars

Now you’re out you can stay away

Call me up when you’ve got something nice to say

I’m kind of tired but I still can wait

Till you change how you operate

Don’t hate till it’s too late

With no time to heal the scars

You call me lonely

Picking roses on my own

You got me jumping and running and hiding at the sound of your cruel telephone

Then you howl when I don’t pick it up, you’re like a dog without a bone

Je noemt me verspild

Je noemt me een trieste zak botten

Je belt me ​​wanneer je maar wilt

Bel me zelfs om te zeggen dat je me wilt bedanken voor het bellen

Je noemt me roekeloos

Je noemt me de keizer van kreunen

Je noemt me alles wat je wilt

En dan smeek je me om je niet alleen te laten

Bel me als je me goed ziet

Bel me op als je het licht ziet

Bel me, laat me je gehuil horen

Bel me terug als je het eindelijk beseft

We kunnen de klok niet terugdraaien

Maar we kunnen het weer oppakken

Je noemt me onmogelijk

Je noemt me een kennis, niet je maat

Soms word je echt boos en dan noem je me je favoriete ding om te haten

Maak me midden in de nacht wakker om me te vertellen dat je laat komt

Je kunt niet zien wat je probeert te verbergen

Je kunt je wonden niet likken, want ze zitten diep van binnen

Kan geen lieve praatjes praten als je niet helder kunt denken

Houd die gedachte vast terwijl je aarzelt

Tot het donker genoeg is om de sterren te zien

Nu je weg bent, kun je wegblijven

Bel me als je iets aardigs te zeggen hebt

Ik ben een beetje moe, maar ik kan nog steeds wachten

Totdat je verandert hoe je werkt

Haat niet tot het te laat is

Zonder tijd om de littekens te genezen

Je noemt me eenzaam

Zelf rozen plukken

Je liet me springen en rennen en me verstoppen bij het geluid van je wrede telefoon

Dan huil je als ik het niet opraap, je bent als een hond zonder bot