Amarok - Zorn Des Lammes Part II - Nargaroth

Einst liebte er sich mit einer jungen Frau, die von den Sternen hinab auf die

Erde kam

Als die Sterne sie wieder zu sich riefen, schenkte sie ihm ein Kind,

ein Mädchen mit der Schönheit der Sterne Macht

Das Mädchen wuchs auf, von seiner Liebe beschenkt.

Doch die Menschen,

fraßen an Neid zu ihr, bis sie eine Frau von holder Schönheit ward

Sie liebte den Geruch des Waldes und jagte mit den Wölfen, denn auch sie mußte

nächtens einer sein.

Als sie eines Nachts zurückgekehrt von blut’ger Jagd,

fand sie ihn erschlagen und das Heim in Flammen

Der Neid, der fraß, war schuld daran!

Sie legte sich in das kalte Gras, zu ihrem toten Vater hin, als sich ein

silbern' Sternenschweif am Firmament zu lösen schien

Die einst’ge junge Frau, die von den Sternen kam, hielt ihn in ihrem Arm.

Ein warmer Schweif liebkoste ihn, um seine Seel' zu entlocken

Sie vom geliebten Kinde Abschied nahm, hoffend, das niemand mehr sie quäle.

Noch einmal liebkosten die Schweife das weinende Kind, dann nahm sie ihn mit

auf weinendem Wind.

(zu den Sternen, wo ihre Liebe ewig währet)

In nächster Nacht, fand man auch die Tochter nicht mehr.

Man vernahm in der

Ferne ein wehklagendes Heul eines Wolfes

Sie nahm Abschied auf ihre Weise und als das Heul verstummt, wußten die Mörder,

sie würde kommen sie zu holen um Rache zu nehmen

Übrig blieb ein Fetzen Mensch

Hij bedreef ooit de liefde met een jonge vrouw die van de sterren afdaalde naar de...

aarde kwam

Toen de sterren haar terug riepen, baarde ze hem een ​​kind,

een meisje met de schoonheid van sterrenkracht

Het meisje groeide op met zijn liefde.

Maar de mensen

vol afgunst jegens haar, totdat ze een vrouw van mooie schoonheid werd

Ze hield van de geur van het bos en jaagde met de wolven omdat ook zij moest

een nacht zijn.

Toen ze op een nacht terugkwam van een bloedige jacht,

ze vond hem gedood en het huis in vuur en vlam

De afgunst die at was de schuldige!

Ze ging in het koude gras naast haar dode vader liggen toen ze...

zilveren' sterrenstaart leek los te komen aan het firmament

De eens jonge vrouw die uit de sterren kwam, hield hem in haar armen.

Een warme staart streelde hem om zijn ziel te ontlokken

Ze nam afscheid van haar geliefde kind, in de hoop dat niemand haar meer zou kwellen.

Opnieuw streelden de staarten het huilende kind, toen nam ze hem mee

op de huilende wind.

(naar de sterren waar hun liefde voor altijd voortduurt)

De volgende nacht werd ook de dochter niet meer gevonden.

Een gehoord in de

Ver weg een jammerend gehuil van een wolf

Ze nam op haar eigen manier afscheid, en toen het gehuil verstomde, wisten de moordenaars...

ze zou voor hen komen om wraak te nemen

Er bleef een stukje man over