We, The Forlorn - Myridian

Breath sparse, limbs aching

Thirst parched, sight failing

Gasping for thin air

Our gaze, a dead stare

One year of exile

One fell deed, one vile tale

Our lives lost, our hope gone

Without choice, we walk on

Cast from our home

Forevermore

Cursed to wander alone

We, The Forlorn

Once I thought I’d lie here forever

At rest in a life of peace

My love, my land, and all that I had

Torn away and left with grief

Memories tainted

Of names and faces

Our kith and kin of old

Their twisted scowls

Of loathing and scorn

Never once thought of right or wrong

Here, in this land of stone

Where time appears to slow

A wasteland of dread and despair

The ground as dead as the air

Now, with home left behind

No hope lingers in our eyes

Our fears numb as our minds

Our tears long since dried

We lie undone

Cursed by the sun

Resigned to our fate

Swallowed by fear and hate

As dark falls, and light sets

Our journey, a failed test

We are scorned, we are lost

We are broken, we are…

Cast from our home

Forevermore

Cursed to wander alone

We, The Forlorn

Out of grasp of all that I’ve known

My heart falls silent as stone

With one last aching sigh

I bid thee one final goodbye

Adem schaars, ledematen doen pijn

Dorst uitgedroogd, zicht verslechterd

Hijgend naar de lucht

Onze blik, een dode blik

Een jaar ballingschap

Een mislukte daad, een verachtelijk verhaal

Onze levens verloren, onze hoop weg

Zonder keuze lopen we door

Gegoten vanuit ons huis

Vooraltijdmeer

Vervloekt om alleen rond te dwalen

Wij, The Forlorn

Ooit dacht ik dat ik hier voor altijd zou blijven liggen

Rust in een leven van vrede

Mijn liefde, mijn land en alles wat ik had

Verscheurd en achtergelaten met verdriet

Herinneringen bezoedeld

Van namen en gezichten

Onze vrienden en verwanten van weleer

Hun verwrongen fronsen

Van walging en minachting

Nooit aan goed of fout gedacht

Hier, in dit land van steen

Waar de tijd lijkt te vertragen

Een woestenij van angst en wanhoop

De grond zo dood als de lucht

Nu, met thuis achtergelaten

Er blijft geen hoop in onze ogen hangen

Onze angsten verdoven als onze geest

Onze tranen zijn al lang opgedroogd

We liggen ongedaan gemaakt

Vervloekt door de zon

Zich neerleggen bij ons lot

Opgeslokt door angst en haat

Als het donker wordt en het licht wordt

Onze reis, een mislukte test

We worden geminacht, we zijn verloren

We zijn kapot, we zijn...

Gegoten vanuit ons huis

Vooraltijdmeer

Vervloekt om alleen rond te dwalen

Wij, The Forlorn

Uit greep van alles wat ik heb gekend

Mijn hart valt stil als steen

Met een laatste pijnlijke zucht

Ik zeg je nog een laatste vaarwel