Silent Death - Myridian

No whispering from the trees

No waves rise from the sea

Daylight’s life

Fades into night

A realm falls silent

Without one last cry

A decayed moon now takes seat

Upon a dying world’s throne

High above

The sundered skyline

The cold fire burns

Her time is nigh

Under this nightfall

Her embrace envelops us all

As a plague she descends

Upon our souls

She freezes the embers of life

With but one breath

She is our end

Our silent death

Brothers take up arms

Just to fall dead at her feet

Heroes flee at her approach

Leaving the helpless to die in their sleep

Where the light fails she comes

Her footsteps tainted with icy blight

Without a sound she engulfs all

Her wrath unstoppable

None can halt her advance

None can stop her from freezing all life

We all die forsaken

By gods new and old

We fall, one by one

Calling out for the rising sun

Our voices break the night

And as we fade, we see the light

Geen gefluister uit de bomen

Er komen geen golven op uit de zee

Het leven van daglicht

Verdwijnt in de nacht

Een rijk valt stil

Zonder een laatste kreet

Een vergane maan neemt nu plaats

Op de troon van een stervende wereld

Ver boven

De gescheiden skyline

Het koude vuur brandt

Haar tijd is nabij

Onder dit vallen van de avond

Haar omhelzing omhult ons allemaal

Als een plaag daalt ze neer

Op onze zielen

Ze bevriest de sintels van het leven

Met maar één ademteug

Zij is ons einde

Onze stille dood

Broers nemen de wapens op

Gewoon om dood aan haar voeten te vallen

Helden vluchten bij haar nadering

De hulpelozen laten sterven in hun slaap

Waar het licht faalt komt zij

Haar voetstappen besmet met ijzige plaag

Zonder geluid overspoelt ze alles

Haar toorn niet te stoppen

Niemand kan haar opmars stoppen

Niemand kan haar ervan weerhouden om al het leven te bevriezen

We sterven allemaal verlaten

Door goden nieuw en oud

We vallen, één voor één

Roepen voor de opkomende zon

Onze stemmen breken de nacht

En terwijl we vervagen, zien we het licht