Мёртвая 2.0 - Мёртвые Осы

Бояться признаться,

Копаясь в собственных страхах…

Мне не угнаться за тобой,

В этом виновата, что не умею прощать,

Бывает даже нечем дышать!

Обидное слово ударит в больное место,

Ты не стесняйся, мне стало не интересно

Спорить с тобой, увы, проигран бой

Как жаль, что все мы мёртвые снаружи,

Мы часто мёртвые внутри,

Мы ото всех скрываем души,

Как можно дальше прячем их.

Стоим мы спинами друг к другу,

Порой проходим сквозь себя,

Вот так, оставив шрам, прошла и тень твоя!

Мы можем подняться с колен,

Не взирая ни на что идти дальше, вперёд,

Души собирая.

Ценный экспонат

Уже с тобой и растёт азарт!

Порой так легко отбирать,

Оставляя без всего, просто так умирать.

Больше ничего не дашь взамен,

Кроме пустых и холодных стен?

Как жаль, что все мы мёртвые снаружи,

Мы часто мёртвые внутри,

Мы ото всех скрываем души,

Как можно дальше прячем их.

Стоим мы спинами друг к другу,

Порой проходим сквозь себя,

Вот так, оставив шрам, прошла и тень твоя!

bang om te bekennen

Duik in je eigen angsten...

Ik kan je niet bijhouden

Het is mijn schuld dat ik niet kan vergeven

Soms kun je niet eens ademen!

Een beledigend woord zal een zere plek raken,

Wees niet verlegen, ik ben niet geïnteresseerd

Om met u in discussie te gaan, helaas, de strijd is verloren

Wat jammer dat we van buiten allemaal dood zijn,

We zijn vaak dood van binnen

We verbergen onze ziel voor iedereen

We verbergen ze zo ver mogelijk.

We staan ​​met onze rug naar elkaar toe

Soms gaan we door onszelf

Dus, een litteken achterlatend, ging ook je schaduw voorbij!

We kunnen opstaan ​​uit onze knieën

Wat er ook gebeurt, blijf doorgaan

Zielen verzamelen.

Waardevolle tentoonstelling

Al bij jou groeit de opwinding!

Soms is het zo makkelijk om te nemen

Zonder alles vertrekken, zomaar om te sterven.

Niets meer teruggeven

Behalve lege en koude muren?

Wat jammer dat we van buiten allemaal dood zijn,

We zijn vaak dood van binnen

We verbergen onze ziel voor iedereen

We verbergen ze zo ver mogelijk.

We staan ​​met onze rug naar elkaar toe

Soms gaan we door onszelf

Dus, een litteken achterlatend, ging ook je schaduw voorbij!