Dell'Eterno Ritorno - Museo Rosenbach

Strani presagi accendono dubbi mai posti!

Lego il mio nome alla vita, alla morte, alla gloria?

Purtroppo è destino che io non riceva alcuna risposta

Se credo veramente in me

Vita mi chiedi se io ti ho servita fedele;

Di fronte alla morte non ho reclinato mai il capo

Nemmeno per gloria ho reso sprezzante o altero il mio viso

Ho chiuso degnamente un giorno

Ma in questo spazio in cui tramonto un altro giorno rinascerà

E Zarathustra potrà trovare le stesse cose qui

Ma per quanti giorni ancora lo stesso sole mi scalderà?

Ma per quante notti ancora la stessa luna io canterà?

Non posso più cercare una via poiché la stessa ricalcherò

Muoio, senza sperare che poi qualcosa nasca qualcosa cambi

(Ormai il mio futuro è già là,)

La strada che conoscerò porta dove l’uomo si ferma

E dove regna il Ritorno Eterno

Non posso più cercare una via poiché la stessa ricalcherò

Muoio, senza sperare che poi qualcosa nasca qualcosa cambi

Vreemde voortekenen wekken twijfels die nooit zijn gesteld!

Bind ik mijn naam aan leven, dood, heerlijkheid?

Helaas is het lot dat ik geen reactie krijg

Als ik echt in mezelf geloof

Vita je vraagt ​​me of ik je trouw heb gediend;

In het aangezicht van de dood heb ik nooit mijn hoofd gebogen

Zelfs niet voor glorie heb ik mijn gezicht minachtend of hooghartig gemaakt

Ik sloot op een dag waardig af

Maar in deze ruimte waar zonsondergang een andere dag zal worden herboren

En Zarathoestra zal hier dezelfde dingen kunnen vinden

Maar hoeveel dagen nog zal dezelfde zon mij verwarmen?

Maar hoeveel nachten zal dezelfde maan nog zingen?

Ik kan niet langer zoeken naar een manier omdat ik dezelfde zal traceren

Ik sterf, zonder te hopen dat er uiteindelijk iets zal veranderen

(Inmiddels is mijn toekomst er al,)

De weg die ik zal kennen leidt waar de mens stopt

En waar Eeuwige Terugkeer regeert

Ik kan niet langer zoeken naar een manier omdat ik dezelfde zal traceren

Ik sterf, zonder te hopen dat er uiteindelijk iets zal veranderen