Стих - Mr Lambo

Я написал тебе стих, о том что подарит нам завтра

Уже не помню мотив, осколками строки от сердца

Что же так душит внутри, мне бы принять твою грубость

На листах реки чернил, не описать твою сущность

Я написал тебе стих, о том что подарит нам завтра

Уже не помню мотив, осколками строки от сердца

Что же так душит внутри, мне бы принять твою грубость

На листах реки чернил, не описать твою сущность

Хватить приходить ко мне во снах

Ведь ты же говорила что вместе

Сможем пройти через горе и страх

Построить островок в бездомном море

Все твои слова рассыпались в прах

Пытаюсь держать в своей ярости гром

Снова я проглатывать горе в чертах

И если я яхта, то в море ты шторм

Хватит отбивать остатки сердец

Высох колодец и чувств больше нет,

Но пора забыть домов адреса

Из пьяной головы удалить имена

Рвётся душа к бескрайнему небу

И я сам с собой плыву по ветру

Где потерял счастье и веру,

Но всё же напоследок скажу

Я написал тебе стих, о том что подарит нам завтра

Уже не помню мотив, осколками строки от сердца

Что же так душит внутри, мне бы принять твою грубость

На листах реки чернил, не описать твою сущность

Я написал тебе стих, о том что подарит нам завтра

Уже не помню мотив, осколками строки от сердца

Что же так душит внутри, мне бы принять твою грубость

На листах реки чернил, не описать твою сущность

Ik heb je een vers geschreven over wat morgen ons zal geven

Ik herinner me het motief niet meer, fragmenten van een regel uit het hart

Wat is er zo verstikkend van binnen, ik zou je grofheid accepteren

Op de vellen van de rivier van inkt, beschrijf je essentie niet

Ik heb je een vers geschreven over wat morgen ons zal geven

Ik herinner me het motief niet meer, fragmenten van een regel uit het hart

Wat is er zo verstikkend van binnen, ik zou je grofheid accepteren

Op de vellen van de rivier van inkt, beschrijf je essentie niet

Kom niet meer naar me toe in mijn dromen

Dat heb je tenslotte samen gezegd

Laten we door verdriet en angst gaan

Bouw een eiland in een dakloze zee

Al je woorden verpulverd tot stof

Proberen de donder in mijn woede te houden

Opnieuw slik ik verdriet in gelaatstrekken

En als ik een jacht ben, dan ben jij op zee een storm

Stop met het kloppen van de overblijfselen van harten

De bron is opgedroogd en er zijn geen gevoelens meer,

Maar het is tijd om de adressen van huizen te vergeten

Verwijder namen van een dronken hoofd

De ziel wordt verscheurd naar de grenzeloze lucht

En ik zweef met mezelf in de wind

Waar ik geluk en geloof verloor,

Maar uiteindelijk zal ik zeggen

Ik heb je een vers geschreven over wat morgen ons zal geven

Ik herinner me het motief niet meer, fragmenten van een regel uit het hart

Wat is er zo verstikkend van binnen, ik zou je grofheid accepteren

Op de vellen van de rivier van inkt, beschrijf je essentie niet

Ik heb je een vers geschreven over wat morgen ons zal geven

Ik herinner me het motief niet meer, fragmenten van een regel uit het hart

Wat is er zo verstikkend van binnen, ik zou je grofheid accepteren

Op de vellen van de rivier van inkt, beschrijf je essentie niet