Комната - Mr Lambo

Я отпускаю боль с души

Ты меня больше не держи

Время даёт опыт жить

Снова не хочу любить

Привязан был что стал седой

На просторах и во мгле

Если хочешь — на, берись

И иди к своей мечте

С ношей в сердце прямо в цель

Ночи тянутся с трудом

Мне уже нечего терять

Пусть плывёт всё чередом

Нечего терять, мать, нечего терять

Нечего терять, мать, нечего терять

В тёмной комнате, где нету больше идей и тебя

В тёмной комнате, где нету голоса «мне же пора»

В тёмной комнате я остывал от людей и добра

В тёмной комнате я зажимаю все струны с утра

Как паззл собираю по кусочкам свои дни

Мне тяжело понять что ждет меня в конце пути

Помню душевные текста писались только о любви

Быть может вовсе нет, но так хочу её найти

Это не просто так, когда всё тяжелее увидеть

Что станет лучше, но сейчас нет ни к чему доверия

Не узнавал всего, но познаю тупое бремя

Борясь с характером и болью, что в большом размере

В тёмной комнате, где нету больше идей и тебя

В тёмной комнате, где нету голоса «мне же пора»

В тёмной комнате я остывал от людей и добра

В тёмной комнате я зажимаю все струны с утра

В тёмной комнате, где нету больше идей и тебя

В тёмной комнате, где нету голоса «мне же пора»

В тёмной комнате я остывал от людей и добра

В тёмной комнате я зажимаю все струны с утра

Ik verlos pijn uit mijn ziel

Je houdt me niet meer vast

Tijd geeft ervaring om te leven

Ik wil niet meer liefhebben

Het was vastgebonden dat het grijs werd

In de open ruimtes en in de mist

Als je wilt - op, neem het dan

En ga naar je droom

Met een last in mijn hart recht op doel

De nachten slepen zich voort

ik heb niets te verliezen

Laat alles drijven

Niets te verliezen moeder, niets te verliezen

Niets te verliezen moeder, niets te verliezen

In een donkere kamer waar geen ideeën meer zijn en jij

In een donkere kamer waar geen stem is "Ik moet gaan"

In een donkere kamer koelde ik af van mensen en goed

In een donkere kamer speel ik sinds de ochtend op alle snaren

Als een puzzel verzamel ik mijn dagen stuk voor stuk

Het is moeilijk voor mij om te begrijpen wat me te wachten staat aan het einde van de weg

Ik herinner me dat oprechte teksten alleen over liefde werden geschreven

Misschien helemaal niet, maar ik wil het zo graag vinden

Het is niet alleen zo als het moeilijker wordt om te zien

Wat wordt er beter, maar nu is er nergens meer vertrouwen in

Ik herkende niet alles, maar ik herken een saaie last

Worstelen met karakter en pijn, dat is op grote schaal

In een donkere kamer waar geen ideeën meer zijn en jij

In een donkere kamer waar geen stem is "Ik moet gaan"

In een donkere kamer koelde ik af van mensen en goed

In een donkere kamer speel ik sinds de ochtend op alle snaren

In een donkere kamer waar geen ideeën meer zijn en jij

In een donkere kamer waar geen stem is "Ik moet gaan"

In een donkere kamer koelde ik af van mensen en goed

In een donkere kamer speel ik sinds de ochtend op alle snaren