Too late - Mourning Widows

There you were a mile away

From home you thought for sure you were in Rome

And then I showed up with myself

One second lasts forever

It’s too late

But I should have known better

It’s too late

You know, I should have known better

It’s too late

Yeah, I should have known better

Where do we go from here?

Last time I saw you, your throat was a savage

It opened up my whole chest

My heart fell onto the ground and it Bruised the grass, made a mess

I remember how the moon was cracked

The clouds were dirty so you went

And drank the light till it was dark

A sudden snow in summer

Too late

But I should have known better

It’s too late

You know, I should have known better

It’s too late

Yeah, I should have known better

Where do we go from here?

I saw the vertical plunge of a dream

The human pain, the work of art

I fell for your skeleton, diving in deep

The love was deep

Your love was quicksand

I feel the wisdom of your feet

The miles and miles they walked

The night you held the earth between your knees

I couldn’t stop the bleeding

It’s too late

Daar was je anderhalve kilometer vandaan

Vanuit huis dacht je zeker dat je in Rome was

En toen kwam ik met mezelf opdagen

Een seconde duurt voor altijd

Het is te laat

Maar ik had beter moeten weten

Het is te laat

Weet je, ik had beter moeten weten

Het is te laat

Ja, ik had beter moeten weten

Wat gaan we nu doen?

De laatste keer dat ik je zag, was je keel woest

Het opende mijn hele borst

Mijn hart viel op de grond en het kneuste het gras, maakte een puinhoop

Ik herinner me hoe de maan werd gekraakt

De wolken waren vies, dus je ging

En dronk het licht tot het donker was

Plotselinge sneeuw in de zomer

Te laat

Maar ik had beter moeten weten

Het is te laat

Weet je, ik had beter moeten weten

Het is te laat

Ja, ik had beter moeten weten

Wat gaan we nu doen?

Ik zag de verticale duik van een droom

De menselijke pijn, het kunstwerk

Ik viel voor je skelet, diep duikend

De liefde was diep

Jouw liefde was drijfzand

Ik voel de wijsheid van je voeten

De mijlen en mijlen die ze liepen

De nacht dat je de aarde tussen je knieën hield

Ik kon het bloeden niet stoppen

Het is te laat