Mørkets Monolitter - Mortem

Stille vandrer vi under skyggetak

Lar oss drukne i skumringens drakt

Med nakne grener mot månen skjør

Gripende skygger med sprikender klør

Ranke spyd fra mørkets oven

Stolt og spent av jordens styrke

I skyggens dyp-dunkel og rå

Gamlegrå strekker seg nå

I mørket der, en hviskende sang

Sløret glir vi inn, in ingenmannsland

Der svøpende tanker, atter vil komme

Falmende lys, når dagen er omme

Fra lys til skumringens land

I skyggens dypsørgmodig klang

Langsomt kveles og slukkes den rått

Sort den dekker med sin kappe

Beksvart lukker seg om

Mørkets kyss, kun stillhetens flom

Blant skogens ruvende, monolitter

Nattens kalde hand, der smitter

Rustig lopen we onder schaduwrijke daken

Laten we verdrinken in het kostuum van de schemering

Met kale takken tegen de maan breekbaar

Aangrijpende schaduwen met gespleten klauwen

Rechte speren uit de top van de duisternis

Trots en opgewonden door de kracht van de aarde

In het diepe donker en rauw van de schaduw

Oud grijs breidt zich nu uit

Daar in het donker een fluisterend lied

We glippen in de sluier, in niemandsland

Er zullen ingrijpende gedachten terugkomen

Verdwijnend licht als de dag voorbij is

Van licht naar het land van de schemering

In de diepe treurige toon van de schaduw

Langzaam stikken en rauw blussen

Zwart bedekt het met zijn mantel

Beantwoord sluit

De kus van de duisternis, alleen de vloed van stilte

Tussen de torenhoge monolieten van het bos

De koude hand van de nacht die besmettelijk is