Delirium - MoonLoverz, MoonLoverz feat. Kenzie Kenzei, Kenzie

E' un cazzo di manicomio, l’unica via d’uscita qui è cosparsa d’olio,

ho idee malsane accartocciate nel mio portafoglio, mani colanti sulla carta, «Spada armami!», se il fine giustifica i mezzi.

dei mezzi barbari!

Gabbie vuote, i matti sono tutti in strada, calpestano i bigotti tipo samba

brasiliana -Mas Que Nada-!

Mi sento come il moro alla Quintana, mal che vada,

saran gli eretici a bruciare Torquemada!

Eppure il caos c'è, segue il suo

ordine, il divino insorgere?

Naaa rimarrà polvere, non c'è movente è la pazzia

a renderci unici, silenti a mo di ictus, fix it coi barbiturici

Siamo in delirium, testi su di schemi complessi, nervi scoperti fili di

alluminium!

Guai a guardarci dentro, abbiamo l’ego forsennato, tornato all'800

in moto, Poeta scapigliato!

Questa stanza è grigia come la mia valigia sotto il letto che non disfo da una

vita.

Queste coperte che mi fanno da battigia, e se ho le braccia conserte è

colpa di questa camicia.

Già da un po' che non so dove sei, con chi vivi,

guarda mo come sto, sempre sotto sedativi.

Pensieri spazzacamini,

vorrei un altro shot ma è solo un altro Elettroshock, Alda Merini.

Meri rimedi al mio cervello in avaria, te l’ho detto che è un macello,

se mi vedi scappa via.

Ho finito l’energia, questo suono è la mia scia,

la mia vita è un manicomio quindi qui sto a casa mia!

Senza ma, senza se,

senza alcun perché, studio le mappe per l’isola che non c'è, affetto dagli

spasmi, il processore è andato in crash mentre convivo con i miei fantasmi…

John Nash

Rit.

x2

Ma i matti sono tutti in strada, io resto qua fuori dai radar

Io guardo storto, tu prova a guardami storto quando passo, rispolvero un

linguaggio adatto e vi attaccate al cazzo.

Ci metto cuore, cervello,

coglioni e parto, scappo più forte delle catene attaccate al tacco.

Delirio, mi muovo e quasi tremo ad ogni bivio, ti pago un drink finché non ti

deprimo.

Un altro giro barman, resto schivo Rainman, rubo i codici d’accesso e

sto fuori dai radar.

Il cielo muore un’altra volta sulle feste, drogati di un

suono che muove teste, facciamo i botti.

Conservateci i lingotti come se

piovesse, lasciamo ciocche sulle tombe, Oreste.

Quindi fuggite se sentite la

sirena e non è mica il canto magico di Ulisse.

Frena, noi non sogniamo stelle e

strisce, strisciamo sotto stelle che parlano con le bisce

Io che non ragionavo ho preso il volo un po più in alto, con gli occhi

sull’asfalto, bendato dai ricordi come nessun altro.

Ho sciolto i nodi in gola

ed anche quelli in petto, se uso gli occhi adesso è solo per guardarmi dentro.

Getto le corde, slego i pensieri poi li scaravento, semi di follia in

picchiata dove porta il vento.

Col fiore del male nell' occhiello

Sempre di notte dal buco dell' ombrello mi sciacquo la fronte.

La sfondi questa

porta, dove non cresce l’erba?

Io lascio i sogni a terra e poco importa,

vestito elegante in giacca e camicia di forza.

La mia strada è contorta,

quale vita di scorta?

Salita nell’ombra, la logica ingombra, la mia faccia

racconta una visione distorta.

Lo vedi dall’orma, lascio la mia impronta,

tu dai che poi torna non sei solo stavolta

Rit

Het is een verdomd gekkenhuis, de enige uitweg is bedekt met olie,

Ik heb ongezonde ideeën verfrommeld in mijn portemonnee, handen druipend van papier, "Zwaard arm me!", als het doel de middelen heiligt.

van de barbaarse middelen!

Lege kooien, de gekke zijn allemaal op straat, vertrap de dwepers als samba

Braziliaans -Mas Que Nada-!

Ik voel me als de Moor in Quintana, slecht gaand,

het zullen de ketters zijn die Torquemada zullen verbranden!

Maar de chaos is er, het volgt zijn

orde, de goddelijke opkomst?

Naaaa zal stof blijven, er is geen motief is waanzin

om ons uniek te maken, stil als een beroerte, repareer het met barbituraten

We zijn in delirium, teksten over complexe patronen, blootliggende zenuwen, draden van

aluminium!

Wee om naar binnen te kijken, we hebben een waanzinnig ego, terug naar de 19e eeuw

op een motor, slordige Dichter!

Deze kamer is zo grijs als mijn koffer onder het bed die ik er niet van losmaak

leven.

Deze dekens die me tot kustlijn maken, en als mijn armen gevouwen zijn, is dat zo

fout van dit overhemd.

Het is een tijdje geleden dat ik niet weet waar je bent, met wie je samenwoont,

kijk hoe ik ben, altijd onder kalmeringsmiddelen.

Schoorsteenveger gedachten,

Ik zou graag nog een kans willen, maar het is gewoon weer een Electro Shock, Alda Merini.

Alleen remedies voor mijn gebroken brein, ik zei toch dat het een puinhoop is,

als je me ziet wegrennen.

Ik had geen energie meer, dit geluid is mijn kielzog,

mijn leven is een gekkenhuis dus hier ben ik in mijn huis!

Zonder maar, zonder als,

zonder enige reden bestudeer ik kaarten voor Neverland, lijdend aan

spasmen, de processor crashte terwijl ik met mijn geesten leefde ...

John Nash

Vertraging

x2

Maar de gekke mensen zijn allemaal op straat, ik blijf hier van de radar

Ik zie er verkeerd uit, jij probeert er verkeerd uit te zien als ik passeer, ik stof af een

passende taal en je houdt je aan de haan.

Ik leg mijn hart, mijn hersenen,

ballen en bevalling, ik ren weg sterker dan de kettingen aan de hiel.

Delirium, ik beweeg en beef bijna op elk kruispunt, ik betaal je een drankje tot je

depressief.

Nog een rondje barman, ik blijf verlegen Rainman, ik steel de toegangscodes en

Ik ben van de radar.

De lucht sterft opnieuw tijdens de feestdagen, verslaafd aan een

geluid dat de hoofden beweegt, laten we de vaten maken.

Houd de tralies daar alsof

regen, laten we sloten op de graven laten, Oreste.

Dus vlucht als je de hoort

sirene en het is niet het magische lied van Ulysses.

Rem, we dromen niet van sterren en

strepen, we kruipen onder sterren die met slangen spreken

Ik die niet dacht dat ik een beetje hoger vloog, met mijn ogen

op het asfalt, geblinddoekt door herinneringen als geen ander.

Ik maakte de knopen in mijn keel los

en zelfs die in mijn borst, als ik nu mijn ogen gebruik, is het alleen maar om naar binnen te kijken.

Ik gooi de touwen, ik maak de gedachten los en dan gooi ik ze, zaden van waanzin erin

duik waar de wind voert.

Met de bloem van het kwaad in het knoopsgat

Altijd 's nachts uit het gat van de paraplu spoel ik mijn voorhoofd.

Jij behang dit

deur, waar groeit geen gras?

Ik laat de dromen op de grond en het maakt niet uit,

elegant gekleed in een jasje en dwangbuis.

Mijn weg is verdraaid,

welk leven sparen?

In de schaduw klimmen, rommelige logica, mijn gezicht

vertelt een vertekend beeld.

Je kunt het zien aan de voetafdruk, ik laat mijn voetafdruk achter,

kom je terug dan ben je deze keer niet alleen

Vertraging