Elisabeth by the piano - Montt Mardié, TIAC

took a trip at 17, drove a car through italy

it was me and john and his friend kyle

somewhere down the road we met, mary and elisabeth

they let us crash at a place nearby

and how i tried, to catch her eyes

mary turned on the radio

she took my hand, led me to her bed

i could hear voices down the hall

she smiled when they sang the great pretender

but got the words so wrong, elisabeth by the piano

she knew none of those songs, but she tried to play along

couldn’t sleep so i went out, sat me down by the parking lot

john came out and talked just for a while,

he said you’re a lucky guy cause one day we’ll be 25

at least you got laid in a foreign town

he went in again, mary called my name

we walked up the hill over the house

she took my hand, held me down again

said, boy you sure don’t talk very much

i wanted to tell her that i’d miss her

the minute she’d be gone, elisabeth by the piano

be both then quiet down, just listen for a while

i just closed my eyes and then, we were on the road again

couldn’t speak, i knew not where to start

but i told john to stop the car, i sat me down beside the road

while something broke, it must have been my heart

i stood up again, started running back

had to see her one more time, though

they drove by my side, i could run and i

couldnt slow down i just could go,

i saw her, mary by the window, we both could hear that song

elisabeth by the piano, she played right by the cars

as i crashed into her arms

maakte een reis op 17, reed een auto door Italië

ik was het en John en zijn vriend Kyle

ergens onderweg ontmoetten we Mary en Elisabeth

ze lieten ons neerstorten op een plek in de buurt

en hoe ik probeerde haar aandacht te trekken

Mary zette de radio aan

ze pakte mijn hand, leidde me naar haar bed

ik hoorde stemmen in de gang

ze glimlachte toen ze de grote huichelaar zongen

maar had de woorden zo verkeerd, Elisabeth bij de piano

ze kende geen van die liedjes, maar ze probeerde mee te spelen

kon niet slapen, dus ging ik naar buiten, zette me neer bij de parkeerplaats

John kwam naar buiten en praatte even,

hij zei dat je een gelukkige kerel bent, want op een dag zullen we 25 zijn

je hebt tenminste seks gehad in een vreemde stad

hij ging weer naar binnen, Mary riep mijn naam

we liepen de heuvel over het huis op

ze pakte mijn hand, hield me weer vast

zei, jongen, je praat zeker niet veel

ik wilde haar vertellen dat ik haar zou missen

zodra ze weg zou zijn, Elisabeth bij de piano

wees allebei dan stil, luister gewoon een tijdje

ik sloot gewoon mijn ogen en toen waren we weer onderweg

kon niet praten, ik wist niet waar ik moest beginnen

maar ik zei tegen John dat hij de auto moest stoppen, ik zette me naast de weg neer

terwijl er iets brak, moet het mijn hart zijn geweest

ik stond weer op en begon terug te rennen

moest haar echter nog een keer zien

ze reden naast me, ik kon rennen en ik

kon niet vertragen, ik kon gewoon gaan

ik zag haar, Mary bij het raam, we konden allebei dat liedje horen

Elisabeth bij de piano, ze speelde vlak bij de auto's

terwijl ik in haar armen botste