Black Mass - Monasteries

Pull away sinew from bone

I collapse in on myself

Conscious efforts fall short

I watch as time moves faster

Losing all that I held dear

Devoid of reason

Implausible existence comes to life

Sentience has been achieved

The black hole erupts

I am awake

Starving for matter, I crawl towards the nearest satellite

Tendrils of absent light consume my virgin meal, crushed into density

infinitesimal

Without hesitation or remorse I feed

Gaze up towards the sky

Event horizon

Everything in my path will die

Burning flash of light

Great stars engulfed by the ceaseless feast of my unending collapse

Space-bound survivors revel in my might

Everything will die

The conversion settles

Slivers of my former mind still exist

I’m torn between realities

Stuck in the black

I am god

I am existence given form

My infantile consciousness directs me towards one of my kin, one hundred-fold

grander than myself but without mind

Could it be my new vessel?

To quell my hunger forever?

I attempt to merge

Plunge me into the maw of the void, it consumes me but the plan has failed

My consciousness begins to spill, spread throughout the lightless sphere,

cannibalised

Unable to escape

Inside I slumber

I will return

Trek de pees van het bot weg

Ik stort in op mezelf

Bewuste inspanningen schieten te kort

Ik kijk hoe de tijd sneller gaat

Alles verliezen wat ik dierbaar was

Zonder reden

Het onwaarschijnlijke bestaan ​​komt tot leven

Gevoel is bereikt

Het zwarte gat barst uit

Ik ben wakker

Verhongerend naar materie, kruip ik naar de dichtstbijzijnde satelliet

Ranken van afwezig licht consumeren mijn maagdelijke maaltijd, verpletterd tot dichtheid

oneindig klein

Zonder aarzeling of spijt geef ik feed

Kijk omhoog naar de lucht

Gebeurtenishorizon

Alles op mijn pad zal sterven

Brandende lichtflits

Grote sterren verzwolgen door het onophoudelijke feest van mijn oneindige ineenstorting

Ruimtegebonden overlevenden genieten van mijn macht

Alles zal sterven

De conversie wordt geregeld

Snippers van mijn vroegere geest bestaan ​​nog steeds

Ik word verscheurd tussen de realiteiten

Vast in het zwart

Ik ben God

Ik ben een bestaansvorm

Mijn infantiel bewustzijn leidt me naar een van mijn verwanten, honderdvoudig

grootser dan ikzelf, maar zonder geest

Zou het mijn nieuwe vaartuig kunnen zijn?

Om mijn honger voor altijd te stillen?

Ik probeer samen te voegen

Dompel me in de muil van de leegte, het verteert me, maar het plan is mislukt

Mijn bewustzijn begint te stromen, verspreid over de lichtloze sfeer,

gekannibaliseerd

Kan niet ontsnappen

Binnen sluimer ik

Ik zal terugkomen