Intro - Mollie Collins

What has led me to this moment, is this where I belong?

Pieces in this huddle fit, like words do in a song

I have too much on my mind, so at times I do let go;

To see where the wind will take me — near a friend or near a foe

I’m waiting for some guidance, someone to take my hand

But there’s not many that I trust as most don’t understand

I know I’m on a journey, I’ll go as far as I can see

My sight is clear as day and nothing can stop me

I feel the music in my soul, it keeps me safe day and night

Even in the darkest room I can always see the light

Wat heeft me tot dit moment geleid, is dit waar ik thuishoor?

Stukken in deze huddle passen, zoals woorden dat doen in een nummer

Ik heb te veel aan mijn hoofd, dus soms laat ik het los;

Om te zien waar de wind me zal brengen — bij een vriend of bij een vijand

Ik wacht op wat begeleiding, iemand die mijn hand vastpakt

Maar er zijn er niet veel die ik vertrouw, omdat de meesten het niet begrijpen

Ik weet dat ik op reis ben, ik ga zo ver als ik kan zien

Mijn zicht is helder en niets kan me stoppen

Ik voel de muziek in mijn ziel, het houdt me dag en nacht veilig

Zelfs in de donkerste kamer kan ik altijd het licht zien