В дождь звать - Molecul

Посмотри,

Как изменяя дождь прольёт.

рассвет

Как мир внутри — хрупкий лёд

Сверкая, с вечностью рвусь на тысячи маленьких Я В дождь звать тебя больно, но выхода больше нет

Больше нет ничего, больше нет самого меня

Стирая, с нежностью ветер оставил мне лишь тебя

В дождь звать тебя, кричать

Закрывая глаза, я на асфальте

Жгу стихи, где всё равно:

Зачем я твой, но не с тобой

И вниз водой небо надо мной

Взорвёт последний свой прибой

Последний вздох тобой.

Кислотные капли бьют по коже

Эхом разбиваясь о сердце.

Больно

Наверное тебе тоже.

Сломано всё опять, отчаяние тоже сломано

Последние мысли об этом жадно смывает дождь

Ничего не вернёшь.

Криком от каждой капли

Я отражаюсь, прощай.

Привет страх.

Ещё бы.

Вот он — весь я.

Под небом без тебя

Просто не нужен я — беспомощный идиот.

Сверкая, с вечностью рвусь на тысячи маленьких Я Пытаться просить тебя глупо, но выхода больше нет

Больше нет ничего, больше нет самого меня

Последнее, что осталось — отчаянно в дождь звать тебя

Мой свет…

В дождь звать тебя, кричать

Закрывая глаза, я на асфальте

Жгу стихи, где всё равно:

Зачем я твой, но не с тобой

И вниз водой небо надо мной

Взорвёт последний свой прибой

Последний вздох тобой.

Кричать!

Слепой огонь

И закрывая глаза, я рисую тебя

Как-будто бы наверху мне проспорили.

Твой образ растаял в потоке дождя.

Сверкая с вечностью рвусь на тысячи маленьких Я В дождь звать тебя больно, но выхода больше нет.

Больше нет ничего, больше нет самого меня.

Стирая с нежностью ветер оставил мне лишь тебя!

В дождь звать тебя, кричать

Закрывая глаза, я на асфальте

Жгу стихи, где всё равно:

Зачем я твой, но не с тобой

И вниз водой небо надо мной

Взорвёт последний свой прибой

Последний вздох тобой.

Kijken,

Hoe het veranderen van de regen zal werpen.

ochtendgloren

Alsof de wereld binnenin broos ijs is

Sprankelend, met de eeuwigheid Ik ben verscheurd in duizenden kleine I Het doet pijn om je te bellen in de regen, maar er is geen andere uitweg

Er is niets meer, er is geen ik meer

Wissen, met tederheid, de wind liet mij alleen jou

Bel je in de regen, schreeuw

Ik sluit mijn ogen, ik ben op het asfalt

Ik brand verzen waar het niet uitmaakt:

Waarom ben ik van jou, maar niet met jou?

En langs het water de lucht boven mij

Zal zijn laatste branding opblazen

Je laatste adem.

Zure druppels raken de huid

Egaliserend brekend over het hart.

Zeer doen

Jij waarschijnlijk ook.

Alles is weer kapot, ook de wanhoop is gebroken

De laatste gedachten hierover worden gretig weggespoeld door de regen

Je krijgt niets terug.

Een schreeuw uit elke druppel

Ik reflecteer, tot ziens.

Hallo angst.

Zou nog steeds.

Hier is hij, ik allemaal.

Onder de hemel zonder jou

Ik heb me gewoon niet nodig, een hulpeloze idioot.

Sprankelend, met de eeuwigheid Ik ben verscheurd in duizenden kleine I's Het is dom om te proberen je te vragen, maar er is geen andere uitweg

Er is niets meer, er is geen ik meer

Het laatste dat overblijft is om je wanhopig te bellen in de regen

Mijn licht…

Bel je in de regen, schreeuw

Ik sluit mijn ogen, ik ben op het asfalt

Ik brand verzen waar het niet uitmaakt:

Waarom ben ik van jou, maar niet met jou?

En langs het water de lucht boven mij

Zal zijn laatste branding opblazen

Je laatste adem.

Schreeuw!

blind vuur

En als ik mijn ogen sluit, teken ik jou

Het was alsof ze ruzie hadden met mij aan de top.

Je afbeelding smolt in de regen.

Sprankelend van de eeuwigheid, ben ik verscheurd in duizenden kleine I's. Het doet pijn om je te bellen in de regen, maar er is geen andere uitweg.

Er is niets meer, er is geen ik meer.

Wissen met tederheid, de wind liet me alleen jou!

Bel je in de regen, schreeuw

Ik sluit mijn ogen, ik ben op het asfalt

Ik brand verzen waar het niet uitmaakt:

Waarom ben ik van jou, maar niet met jou?

En langs het water de lucht boven mij

Zal zijn laatste branding opblazen

Je laatste adem.