The Middle is Gone - Moby

I let too much in

And the souls begin

We were so much alive I couldn’t win

I had life pursing sin

And life pursing wind

And we were forcing dreams

I can hear but I cannot see

I’ll never be free

I’ll try

But I’ll never be free

Always plagued by what I can never be

Alone

The dreams of hopes and wasted goals

Sources and forces of the wasted lie

They slip

The pursuit of time, just wasting more

Pious and bias

Like light shining down on me

And I was lost for me

And I was tied to me

I’ll never be free

I try but I’ll never be free

It’s instrumental on the face of dawn

Nothing to gain

The middle is gone

I would wait for things to die

So hard, so hard we tried

I tried so hard

Haven’t figured anything out

Left behind, so much pain

So much doubt

Leave worlds behind

I’ll never be free

Always plagued by what I’ll never be

Ik laat te veel binnen

En de zielen beginnen

We waren zo levend dat ik niet kon winnen

Ik had een leven dat zonde nastreeft

En leven jagende wind

En we dwongen dromen af

Ik kan horen, maar ik kan niet zien

Ik zal nooit vrij zijn

Ik zal het proberen

Maar ik zal nooit vrij zijn

Altijd geplaagd door wat ik nooit kan zijn

Alleen

De dromen van hoop en verspilde doelen

Bronnen en krachten van de verspilde leugen

ze glijden weg

Het nastreven van tijd, gewoon meer verspillen

Vroom en vooringenomen

Als licht dat op mij schijnt

En ik was verloren voor mij

En ik was aan mij vastgebonden

Ik zal nooit vrij zijn

Ik probeer het, maar ik zal nooit vrij zijn

Het is instrumentaal op het eerste gezicht

Niets te winnen

Het midden is weg

Ik zou wachten tot dingen doodgaan

Zo hard, zo hard dat we het hebben geprobeerd

Ik heb het zo hard geprobeerd

Niets uitgekomen

Achtergelaten, zoveel pijn

Zoveel twijfel

Laat werelden achter

Ik zal nooit vrij zijn

Altijd geplaagd door wat ik nooit zal zijn