Closed eyes - Mnemic

ItЉЇ hard to forgive a man who bought revenge with his soul.

A vein injected with a mans life and his goals.

ItЉЇ in my face, it hurts and I fall into a hollow sphere.

Well, I donЉ° want that to happen to me.

I donЉ° want to see what my face might be.

Damn your shameful lies as my conscience it dies.

Stop and listen as silence roars out in the night.

One canЉ° fake that anger and oh itЉЇ shining so bright.

Is this my fault, I will light it up to see.

I will light it up.

I donЉ° really see, I donЉ° want to be.

Is this my fault.

I donЉ° see, inside of me a moment turns to infinity.

I donЉ° want to see what my face might be.

Damn your shameful lies as my conscience it dies.

I just might hurt you my friend.

All that was left for me was destructive in misery.

I blame you for all that I did;

itЉЇ eating me bit by bit.

How can all this be true, I blame it all on you.

Electrocuted with a sense of loss.

Anxiety will see me through.

Flipping through the pages of a mind that hurts me.

Sometimes I wish that I could eject from this seat of pain

IЉ¦ fuckin?

placed in and let it go.

You tell me what you think of me and my sense of energetic rage compiled into a ball of anxiety.

Do I need your help?

Do I need you?

Het is moeilijk om een ​​man te vergeven die wraak heeft genomen met zijn ziel.

Een ader geïnjecteerd met het leven van een man en zijn doelen.

In mijn gezicht doet het pijn en ik val in een holle bol.

Nou, ik wil niet dat mij dat overkomt.

Ik wil niet zien wat mijn gezicht zou kunnen zijn.

Verdomme je schandelijke leugens als mijn geweten sterft.

Stop en luister terwijl de stilte brult in de nacht.

Men kan die woede faken en oh het schijnt zo helder.

Is dit mijn schuld, ik zal het oplichten om te zien.

Ik zal het oplichten.

Ik zie het echt niet, ik wil het niet zijn.

Is dit mijn schuld.

Ik weet niet, binnen in mij verandert een moment in oneindigheid.

Ik wil niet zien wat mijn gezicht zou kunnen zijn.

Verdomme je schandelijke leugens als mijn geweten sterft.

Ik zou je misschien pijn kunnen doen, mijn vriend.

Het enige wat mij restte was destructief in ellende.

Ik geef je de schuld van alles wat ik deed;

het eet me beetje bij beetje op.

Hoe kan dit allemaal waar zijn, ik geef het jou allemaal de schuld.

Geëlektrocuteerd met een gevoel van verlies.

Angst zal me helpen.

Bladeren door de pagina's van een geest die me pijn doet.

Soms zou ik willen dat ik uit deze stoel van pijn kon springen

Ik verdomme?

geplaatst en laat het los.

Je vertelt me ​​wat je van me vindt en mijn gevoel van energetische woede samengevoegd tot een bal van angst.

Heb ik je hulp nodig?

Heb ik je nodig?