Why Do We Live? - Mithras

To till the earth in our gardens

To reap whatever we have sown

To fade as life’s flame slowly wanes

While gazing forlorn

At the horizon

To scratch at dust in barren deserts

To clutch at all which we can claim

To flail as death’s hand reaches out

Never thinking beyond the bars of our cage

To plant our seeds in far oases

To set free that which we create

To rejoice as the wheel turns again

Dreaming far beyond

The bounds of our realm

Why do we live?

Om de aarde in onze tuinen te bewerken

Om te oogsten wat we hebben gezaaid

Om te vervagen terwijl de vlam van het leven langzaam dooft

Terwijl je verloren kijkt

Aan de horizon

Om te krabben aan stof in dorre woestijnen

Om te koppelen aan alles wat we kunnen claimen

Om te zwaaien als de hand van de dood zich uitstrekt

Nooit verder denken dan de tralies van onze kooi

Om onze zaden te planten in verre oases

Om te bevrijden wat we creëren

Om blij te zijn als het wiel weer draait

Dromen ver daarbuiten

De grenzen van ons rijk

Waarom leven we?