In Recognition - Miss May I

The sand surrounding my feet.

Drifting in the wind looking on the ocean as the waves roll by.

The same now as before over and over again.

Meaning washed away with the hands of time.

Always the same.

I miss the sight of the faces I know.

Their voices are the sounds that I cannot let go.

So far away that silence is all that I fear.

I hear them now he sound is so perfectly clear.

My thoughts everywhere but hear distant from where I am.

The path I follow now I’ve already seen.

The same now as before over and over again.

Meaning washed away with the hands of time.

These will not become memories.

They will not be unfamiliar to me.

These will not become Because they are everything to me.

Always the same.

I miss the sight of the faces I know.

Their voices are the sounds that I cannot let go.

So far away that silence is all that I fear.

I hear them now the sound is so perfectly clear.

Het zand om mijn voeten.

Drijvend in de wind kijkend naar de oceaan terwijl de golven voorbij rollen.

Steeds weer hetzelfde als voorheen.

Dit betekent weggewassen met de handen van de tijd.

Altijd hetzelfde.

Ik mis de aanblik van de gezichten die ik ken.

Hun stemmen zijn de geluiden die ik niet kan loslaten.

Zo ver weg is die stilte alles waar ik bang voor ben.

Ik hoor ze nu, hij klinkt zo perfect helder.

Mijn gedachten overal, maar hoor ver van waar ik ben.

Het pad dat ik nu volg, heb ik al gezien.

Steeds weer hetzelfde als voorheen.

Dit betekent weggewassen met de handen van de tijd.

Dit worden geen herinneringen.

Ze zullen me niet onbekend zijn.

Deze worden niet omdat ze alles voor me zijn.

Altijd hetzelfde.

Ik mis de aanblik van de gezichten die ik ken.

Hun stemmen zijn de geluiden die ik niet kan loslaten.

Zo ver weg is die stilte alles waar ik bang voor ben.

Ik hoor ze nu, het geluid is zo perfect helder.