Les Litanies De Satan - Misanthrope

O Toi, le plus savant et le plus beau des Anges

Dieu trahi par le sort et prive de louanges

O Satan, prends pitie de ma longue misere !

O Prince de l’exil, a qui l’on a fait tort

Et qui, vaincu, toujours te redresse plus fort

O Satan, prends pitie de ma longue misere !

Toi qui sais tout, grand roi des choses souterraines

Guerisseur familier des angoisses humaines

O Satan, prends pitie de ma longue misere !

Pere adoptif de ceux qu’en sa noire colere

Du paradis terrestre a chasses Dieu le Pere

O Satan, prends pitie de ma longue misere !

O Toi qui de la Mort, ta vieille et forte amante

Engendras l’Esperance, — une folle charmante !

O Satan, prends pitie de ma longue misere !

Gloire et louange a toi, Satan, dans les hauteurs

Du ciel, ou tu regnas, et dans les profondeurs

De l’Enfer, ou, vaincu, tu reves en silence !

Fais que mon ame un jour, sous l’Arbre de Science

Pres de toi se repose, a l’heure ou sur ton front

Comme un Temple nouveau ses rameaux s’epandront !

6. La Druidesse du G (c)vaudan

Tapie dans l’ombre d’une nuit sauvage

Dernier contrepoids d’animalite dressee

Dressee contre l’humanite

A pas de loup elle se faufile

Courbant son ossature d’une souplesse divine

Filant tel le feu follet au milieu des forets

Ou son velours bleute entoure un regard de saphir cisele

Druidesse, defie les pieges a loups tendus a l’encontre de ton elegance

Car l’homme effraye s’arme contre ton improbable existence

Appeure les, toi la proie ideale, impitoyablement chassee

Bouc emissaire, agitateur de sortileges ancres dans le passe

Memoire de nos ancetres, terrorises par la Bete

La druidesse du Gevaudan tranforme son corps en metamorphose

Ses crocs dechiquetant sa peau d’ecorce de rose

Rude accouchement d’un metabolisme necrose

Devorante renaissance d’un sang noir et souille

La druidesse du Gevaudan se regenere de sagesse et d’immobilisme

Enluminant ses grimoires de dorures gaeliques

Offrant a la nature son sang comme «force de vie»

Elle canalise la Bete en chacune de nos folies Faisons appel aux rudiments des

techniques de chasse

Druidesse, defie les pieges a loups tendus a l’encontre de ton elegance

Car l’homme effraye s’arme contre ton improbable existence

Appeure les, toi la proie ideale, impitoyablement chassee

Bouc emissaire, agitateur de sortileges ancres dans le passe

De nos contrees reculees

O Gij, meest geleerde en mooiste van de engelen

God verraden door het lot en beroofd van lof

O Satan, heb medelijden met mijn lange ellende!

O Prins van ballingschap, die onrecht is aangedaan

En die, verslagen, je altijd sterker doet opstaan

O Satan, heb medelijden met mijn lange ellende!

Jij die alles weet, grote koning van ondergrondse dingen

Bekende genezer van menselijke angsten

O Satan, heb medelijden met mijn lange ellende!

Adoptievader van degenen die in zijn zwarte woede

Vanuit het aardse paradijs achtervolgde God de Vader

O Satan, heb medelijden met mijn lange ellende!

O jij die van de dood, je oude en sterke minnaar

Verwekte Hope, - een charmante waanzinnige!

O Satan, heb medelijden met mijn lange ellende!

Glorie en lof aan u, Satan, in de hoogten

Vanuit de hemel, waar u heerst, en naar de diepten

Uit de hel, of, overwonnen, droom je in stilte!

Maak op een dag mijn ziel, onder de Boom van Wetenschap

Naast je rust, op het uur of op je voorhoofd

Als een nieuwe tempel zullen zijn takken zich verspreiden!

6. De druïde van G (c) vaudan

Op de loer in de schaduw van een wilde nacht

Laatste tegengewicht van getrainde dierlijkheid

Opgewekt tegen de menselijkheid

Stiekem sluipt ze

Het frame buigen met goddelijke soepelheid

Draaiend als een dwaallicht door de bossen

Waar zijn blauwachtig fluweel een gebeitelde blik van saffier omgeeft

Druïde, trotseer de wolvenvallen die tegen je elegantie zijn ingesteld

Omdat de bange man zich wapent tegen jouw onwaarschijnlijke bestaan

Maak ze bang, jij de ideale prooi, meedogenloos gejaagd

Zondebok, agitator van spreuken verankerd in het verleden

Herinnering aan onze voorouders, geterroriseerd door het Beest

De druïde van Gevaudan transformeert haar lichaam in een metamorfose

Haar hoektanden scheurden haar huid van rozenschors

Ruwe levering van een necrotisch metabolisme

Verslindende wedergeboorte van zwart en bedorven bloed

De druïde van Gevaudan wordt geregenereerd met wijsheid en onbeweeglijkheid

Zijn grimoires verlichten met Gaelic verguldsel

Zijn bloed aanbieden aan de natuur als "levenskracht"

Ze kanaliseert het Beest in al onze waanzin. Laten we een beroep doen op de beginselen van

jachttechnieken

Druïde, trotseer de wolvenvallen die tegen je elegantie zijn ingesteld

Omdat de bange man zich wapent tegen jouw onwaarschijnlijke bestaan

Maak ze bang, jij de ideale prooi, meedogenloos gejaagd

Zondebok, agitator van spreuken verankerd in het verleden

Uit onze verre landen