Je T'Aime - Mihai Traistariu

Comme le vent d’Ouessant vient griffer la falaise

Comme l’aube, en jouant, peut faire fondre les neiges

Comme les folles fièvres, de fantasmes en malaises

Comme les doigts du Diable distillent les arpèges

Comme un océan, un lac, avant les ouragans

Comme un grand requin bleu sommeille entre deux eaux

Comme un horizon pâle pour un soleil couchant

Comme un aigle royal survole les roseaux

Je t’aime

Comme un diamant blanc-bleu engendre la folie

Comme les avalanches se jettent dans un gouffre

Comme une terre qui s’ouvre à la foudre en furie

Tu bâtis tes enfers et y sombres et y souffres

Comme un oiseau perdu dans les vignes s’enivre

Tu vas et tu te perds, et dérives et chavires

C’est à la presque-mort que tu me reviens vivre

Vivre au nouveau soleil de tes anciens soupirs

Je t’aime

Comme un grand arc-en-ciel sait fêter un orage

Tu vas noyer tes foudres dans un lac d’oubli

Comme un chef vainqueur saurait rendre un hommage

Tes pardons me reviennent comme mes mélodies

Comme un navire au port, contre vents et marées

Tu défends mes trésors, tu caches mes secrets

Comme un pâle cerbère, tu gardes notre enfer

Et tu m’aimes, tu m’aimes

Comme le vent d’Ouessant vient griffer la falaise

Comme l’aube, en jouant, peut faire fondre les neiges

Comme les folles fièvres, de fantasmes en malaises

Comme les doigts du Diable distillent les arpèges

Comme le vent d’Ouessant

Comme l’aube en jouant

Comme les folles fièvres

Comme les doigts du Diable

Comme, comme

Je t’aime, je t’aime

Comme, comme

Je t’aime, je t’aime

Comme, comme

Tu m’aimes, tu m’aimes

Comme, comme

Je t’aime, je t’aime

Comme, oui comme

Tu m’aimes, tu m’aimes

Comme, comme

Tu m’aimes, tu m’aimes…

Als de wind van Ouessant de klif komt krabben

Zoals de dageraad, spelend, de sneeuw kan doen smelten

Zoals gekke koortsen, van fantasieën tot ongemak

Terwijl de vingers van de duivel de arpeggio's distilleren

Als een oceaan, een meer, voor de orkanen

Als een grote blauwe haai slaapt tussen twee wateren

Als een bleke horizon voor een ondergaande zon

Zoals een steenarend over het riet vliegt

Ik houd van je

Zoals een wit-blauwe diamant waanzin kweekt

Zoals lawines in een afgrond vallen

Als een land dat opengaat voor razende bliksem

Je bouwt je hellen en duisternis daar en lijdt

Zoals een vogel die verdwaald is in de wijnstokken dronken wordt

Je gaat en je verdwaalt, en drijft en kapseist

Het is bijna dood dat je bij me terugkomt om te leven

Leef in de nieuwe zon van je oude zuchten

Ik houd van je

Zoals een grote regenboog een storm weet te vieren

Je zult je bliksemschichten verdrinken in een meer van vergetelheid

Zoals een zegevierende leider hulde zou brengen

Je vergeving komt bij me terug zoals mijn melodieën

Als een schip in de haven, door dik en dun

Je verdedigt mijn schatten, je verbergt mijn geheimen

Als een bleke cerberus, bewaakt u onze hel

En je houdt van me, je houdt van me

Als de wind van Ouessant de klif komt krabben

Zoals de dageraad, spelend, de sneeuw kan doen smelten

Zoals gekke koortsen, van fantasieën tot ongemak

Terwijl de vingers van de duivel de arpeggio's distilleren

Zoals de Ouessant-wind

Zoals de dageraad speelt

Zoals gekke koortsen

Zoals de vingers van de duivel

Zoals, zoals

ik hou van jou Ik hou van jou

Zoals, zoals

ik hou van jou Ik hou van jou

Zoals, zoals

Je houdt van me, je houdt van me

Zoals, zoals

ik hou van jou Ik hou van jou

Zoals, ja graag

Je houdt van me, je houdt van me

Zoals, zoals

Je houdt van me, je houdt van me...