Slunce - Michal Hruza

Slunce se otočilo k nám, obrys tvé tváře znovu poznávám.

Najednou nevím,

jak to říct, proniká světlo do mých zřítelnic.

Ten pocit vlastně dobře znám, už se to stalo, já si vzpomínám.

Naposled oheň zapálím, otevři oči, já to vím, na nebi svítá.

A tvoji siluetu svým paprskem znovuzrozeným probudím, dýcham

Slunce se otočilo k nám, klaním se, hvězdo vzácná, když se tě dotýkám

Ted už se nemusíme bát, už se nám nemůže nic stát

Ten pocit vlastně dobře znám, už se to stalo, já si vzpomínám

Naposled oheň zapálím, otevři oči, já to vím, na nebi svítá

A tvoji siluetu svým paprskem znovuzrozeným probudím, dýchám

De zon is naar ons gekeerd, ik herken de contouren van je gezicht weer.

Ik weet het ineens niet meer

hoe zeg ik het, licht dringt door mijn pupillen.

Ik ken het gevoel eigenlijk heel goed, het is al gebeurd, weet ik nog.

Voor de laatste keer dat ik een vuur aanmaak, mijn ogen open, ik weet het, de lucht schijnt.

En ik zal je silhouet wekken met mijn straal van wedergeboorte, ik adem

De zon is naar ons gekeerd, ik buig, een kostbare ster als ik je aanraak

Nu hoeven we ons geen zorgen meer te maken, ons kan niets meer overkomen

Ik ken het gevoel eigenlijk heel goed, het is al gebeurd, weet ik nog

Voor de laatste keer dat ik een vuur aansteek, open mijn ogen, ik weet het, de lucht schijnt

En ik zal je silhouet wekken met mijn straal van wedergeboorte, ik adem