Святой дух - МЕЗЗА

Mezza:

Бл*дская Москва, её бл*дская зима, даже самого сильного духом может свести с

ума.

Я на краю крыши, смотрю в даль и не слышу, день, когда уйдут мои близкие всё

ближе и ближе.

Вдохнул морозный воздух, накинул капюшон, если кто-то проживёт на день больше —

уже хорошо.

В сердце что-то колит, помню, ещё в школе отец сказал: «Сынок, в жизни будет

много боли».

Счастье уже в том, что каждый из нас на воле, сердечный приступ — 25,

но в целом я доволен.

Год за годом этой боли становится больше, мы все хотели бы взрослеть гораздо

позже.

В кармане либо лютый налик, либо нулина, я не знаю как жить иначе, прости, мам.

Всё будет нормально, я знаю будет точно, святой дух сказал мне об этом сегодня

ночью.

Припев:

Слишком холодно в этом городе, эту боль делю я с ним поровну.

Всё что я видел в этой жизни — не забыть.

Слишком холодно в этом городе, эту боль делю я с ним поровну.

Воспоминания внутри меня продолжат жить.

Птаха:

Снег падал на глаза, но я смотрел и верил, он таял на губах моих,

как тает часто «первый».

На нервах я кричал в бреду: «Дух мой, я так хочу любви, ответь хоть раз, прошу,

поговори со мной».

Где ты сейчас — не рядом, не уходи, постой, простой вопрос, оброс я наледью и

на постой.

Он блеском звёзд напомнит имена тех, кто идёт за мной, я обернусь, но…

но мир и там пустой.

Я дым вдохну, но выдох-то на холод — пар вдруг, навар товара как и кара,

как частица фарта.

На улице апрель, не верь, не бойся, не играй, ведь день идёт как карта,

слови тогда азарта.

Я хапану с воды и телу в кайф — я вата, ну, трубке слёзы в смс — какая бл*дь

досада.

Каскадом застелили с*ки, вытоптал я рты вам всем, я пошмалял бы из ТТ вас

интригантов.

Ты погоди, ответь, ну, что, на небе ещё мало?

Где эта с*ка истина,

как правда зае*ала.

Это как крест, как соль, как слоган значит надо, я просто хочу жить,

жить чтобы не шатало.

Припев:

Слишком холодно в этом городе, эту боль делю я с ним поровну.

Всё что я видел в этой жизни — не забыть.

Слишком холодно в этом городе, эту боль делю я с ним поровну.

Воспоминания внутри меня продолжат жить.

Припев:

Слишком холодно в этом городе, эту боль делю я с ним поровну.

Всё что я видел в этой жизни — не забыть.

Слишком холодно в этом городе, эту боль делю я с ним поровну.

Воспоминания внутри меня продолжат жить.

Воспоминания внутри меня продолжат жить.

tussenverdieping:

Verdomme Moskou, zijn verdomde winter kan zelfs de sterkste van geest drijven

verstand.

Ik sta op de rand van het dak, ik kijk in de verte en hoor niet de dag dat al mijn dierbaren zullen vertrekken

steeds dichterbij.

De ijzige lucht ingeademd, een capuchon op, als iemand een dag langer leeft...

al goed.

Er doet iets pijn in mijn hart, ik herinner me dat mijn vader op school zei: "Zoon, in het leven zal er zijn"

veel pijn".

Geluk ligt al in het feit dat ieder van ons vrij is, een hartaanval - 25,

maar over het algemeen ben ik blij.

Jaar na jaar wordt deze pijn groter, we zouden allemaal veel meer willen opgroeien

later.

In mijn zak zit of veel geld of nul, ik weet niet hoe ik anders moet leven, sorry, mam.

Alles komt goed, ik weet dat het zeker zal zijn, de heilige geest heeft het me vandaag verteld

's nachts.

Refrein:

Het is te koud in deze stad, ik deel deze pijn evenveel met hem.

Alles wat ik in dit leven heb gezien, mag niet worden vergeten.

Het is te koud in deze stad, ik deel deze pijn evenveel met hem.

De herinneringen in mij zullen voortleven.

Vogel:

Sneeuw viel op mijn ogen, maar ik keek en geloofde, het smolt op mijn lippen,

hoe vaak de "eerste" smelt.

Op mijn zenuwen schreeuwde ik in delirium: "Mijn geest, ik wil zo liefde, antwoord ten minste één keer, alsjeblieft,

Praat met mij".

Waar ben je nu - niet in de buurt, ga niet weg, wacht, een simpele vraag, ik ben overgroeid met ijs en

wacht.

Hij zal de namen herinneren van degenen die mij volgen met de schittering van sterren, ik zal me omdraaien, maar ...

maar ook daar is de wereld leeg.

Ik zal de rook inademen, maar uitademen in de kou - ineens, de stoom, het vet van de goederen, zoals een auto,

als een stuk scheet.

Het is april op straat, geloof niet, wees niet bang, speel niet, want de dag gaat als een kaart,

woorden dan opwinding.

Ik grijp uit het water en mijn lichaam is hoog - ik ben watten, nou ja, tranen in de buis in sms - wat een fuck

ergernis.

Ze trappelden teven, ik vertrapte jullie monden naar jullie allemaal, ik zou hebben gesnauwd naar jullie van TT

intriganten.

Je wacht, antwoord, wel, is er nog steeds niet genoeg in de lucht?

Waar is deze teef waarheid

hoe echt gestoord.

Het is als een kruis, als zout, als een slogan, het betekent dat het nodig is, ik wil gewoon leven,

leven om niet te wankelen.

Refrein:

Het is te koud in deze stad, ik deel deze pijn evenveel met hem.

Alles wat ik in dit leven heb gezien, mag niet worden vergeten.

Het is te koud in deze stad, ik deel deze pijn evenveel met hem.

De herinneringen in mij zullen voortleven.

Refrein:

Het is te koud in deze stad, ik deel deze pijn evenveel met hem.

Alles wat ik in dit leven heb gezien, mag niet worden vergeten.

Het is te koud in deze stad, ik deel deze pijn evenveel met hem.

De herinneringen in mij zullen voortleven.

De herinneringen in mij zullen voortleven.