Høgen - Merete Hjortsø, Карл Нильсен

Vær hilset, høg, over granetop!

Du stoltest fugl i skoven

Du stirrer trodsigt mod himlen op

Din flugt er vild og forvoven

Du kløver brisen i vilden lyst

Mens grønligt øjnene spejde

Du hugger dit næb i din fjendes bryst

Og aldrig du skænker ham lejde

Du er en røver for Gud og mand

I blod du sølede hammen

Du ser med foragt på den vrikkende and

Der spejler sin fedme i dammen

Jeg elsker vel ej din blodige klo

Men flugtens sus på din bringe

Dit vilde blik fra dit stolte bo

Og solens blink på din vinge

Wees gegroet, havik, over de sparren top!

Jij bent de meest trotse vogel van het bos

Je staart uitdagend naar de lucht

Je ontsnapping is wild en verweven

Je splitst de bries in het wilde licht

Terwijl groenachtig de ogen scouten

Je hakt je snavel in de borst van je vijand

En je geeft hem nooit huur

Je bent een rover voor God en mensen

In bloed heb je de ham gemorst

Je kijkt met minachting naar de wiebelende eend

Dat weerspiegelt de zwaarlijvigheid in de vijver

Ik denk dat ik niet van je verdomde klauw hou

Maar het gefluister van de vlucht op je brengen

Je wilde blik van je trotse jongen

En de zon flitst op je vleugel