The Odius Gospels - Mephorash

Lo and behold — from self-aware to utterly nameless

To crowned and announced from a maggot-eaten tongue — a monument

Erected to death and despair on every plane of being

In the walls inbetween she walks like the hungry dead

Ophidian huntress of nightmares eternal

Rotten flesh among seeds of death, dominion over all

Devoured as man is made god among those eyeless

Sedition oh holy are the ways taken when man and beast are united!

A bleeding eye above and roots below alight

The firmaments of life sundered with fires born of slain infancy

In hoc signo vinces — a lustful god piercing heaven with horned brow!

In hoc signo vinces — a brass ox anointed in sea of tears!

Immaculate and glorious, rendered thrice blessed and elevated

The oldest pillar is cleansed in bitter waters

A hateful extension from venomous husks to immaculate naught

A bridge to holiest void and paradise perceived through blackest will

Within infected chthonic viscera, an unsung song once heard

Two horns made in the image of both life and death

The withered breath of azoth dried in a dessicated godhead

All centered upon the portculis of faith, those thirsting made witness

As I vomit upon the mithra, what remains are forever gone

And the deathly waters submerges the self completly

Kijk eens aan — van zelfbewust tot volkomen naamloos

Gekroond en aangekondigd vanuit een door maden opgegeten tong - een monument

Opgericht tot de dood en wanhoop op elk vlak van zijn

Tussen de muren loopt ze als de hongerige doden

Ophidische jager van eeuwige nachtmerries

Rot vlees tussen zaden van de dood, heerschappij over alles

Verslonden als de mens wordt tot god gemaakt onder de ooglozen

Opruiing o heilig zijn de wegen die worden bewandeld wanneer mens en dier verenigd zijn!

Een bloedend oog boven en wortels onder branden

De firmamenten van het leven gescheiden door vuren geboren uit gedode kindertijd

In hoc signo vinces - een wellustige god die de hemel doorboort met gehoornde wenkbrauwen!

In hoc signo vinces - een koperen os gezalfd in een zee van tranen!

Onberispelijk en glorieus, driemaal gezegend en verheven

De oudste pilaar wordt gereinigd in bitter water

Een hatelijke uitbreiding van giftige kaf tot smetteloze niets

Een brug naar de heiligste leegte en het paradijs waargenomen door de zwartste wil

Binnen geïnfecteerde chtonische ingewanden, een onbezongen lied ooit gehoord

Twee hoorns gemaakt naar het beeld van zowel leven als dood

De verdorde adem van azoth gedroogd in een uitgedroogde godheid

Allen gericht op het valhek van het geloof, degenen die dorsten, legden getuigenis af

Terwijl ik op de mithra braak, zijn de overblijfselen voor altijd weg

En de dodelijke wateren dompelen het zelf volledig onder