Little Expressionless Animals - Memoryhouse

Softly held the light beneath your skin, your skin

Never drew a breath between our names, our names

As you come aware that something’s left, it’s left

Everybody knows that you are dead, you’re dead

I can feel this place becoming what it never was

Do we embrace the hours, as if we never lost

One lonely resignation;

tethered to your thoughts

I’m dreaming through these motions, in hopes that it will last

And I won’t follow you back

I won’t follow you back

I won’t follow you back…

I won’t follow you back home.

Zachtjes hield het licht onder je huid, je huid

Nooit ademgehaald tussen onze namen, onze namen

Als je je realiseert dat er iets over is, is het over

Iedereen weet dat je dood bent, je bent dood

Ik voel dat deze plek wordt wat het nooit was

Omarmen we de uren, alsof we nooit verloren?

Een eenzaam ontslag;

gebonden aan je gedachten

Ik droom door deze bewegingen, in de hoop dat het zal duren

En ik volg je niet terug

Ik volg je niet terug

Ik volg je niet terug...

Ik volg je niet terug naar huis.