Insomnie - Mélanie Laurent

Encore une nuit sans l’ombre d’un sommeil

Encore une nuit trop longue sans rêve qui me reveille

Garder les yeux ouverts pourtant remplis de sable

Regard accroché dans le vide à faire des bilans lamentables

Encore une nuit sans l’espoir d’une fatigue soudaine

Encore une nuit à résister sans s'épuiser soi même

Voir les heures s'écouler plus rapides que l'éclaire

Voir les heures se faner

Puis soudain la lumière

Puis soudain la lumière

Puis soudain …

Combien de temps encore

Combien de sablier

D'échec et de remord

Et combien de cachet

Voir l’autre se pointer enfin quand mon corps capitule de savoir que du matin

ce petit temps ridicule

Combien d'éveil

Et pour combien de temps

Mon corps qui se lève et qui négligemment en oublie le soleil par lâcheté par

peur de connaître de la nuit que sa mauvaise humeur

Encore une journée à lutter pr ne pas baisser les armes

Encore un jour à espérer

À redouter le drame

Être enfui dans des draps

Usés de faire la guerre

À bien plus fort que moi et toi qui me désespères

Encore une journée minable

À l’ombre de mes pas

Pas un jour raisonnable

Pas une minute sans combat

Loin du vent du vacarme

Du tonnerre de la pluie

Revenir au silence au calme de la nuit

Au calme de la nuit

Au calme

Combien de temps encore

Combien de sablier

D'échec et de remord

Et combien de cachet

Voir l’autre se pointer enfin quand mon corps capitule de savoir que du matin

ce petit temps ridicule

Combien d'éveil

Et pour combien de temps

Mon corps qui se lève et qui négligemment en oublie le soleil par lâcheté par

peur de connaître de la nuit que sa mauvaise humeur

Combien d'éveil

Et pour combien de temps

Mon corps qui se lève et qui négligemment voit le soir débarquer avec dans ses

valises l’insomnie bien rangée pliée entre deux valises

Weer een nacht zonder slaap

Weer een te lange droomloze nacht die me wakker maakt

Houd je ogen open en toch gevuld met zand

Blik die in de leegte hangt om sombere balansen te maken

Weer een nacht zonder de hoop op plotselinge vermoeidheid

Nog een nacht om weerstand te bieden zonder jezelf uit te putten

Zie de uren sneller voorbij gaan dan de bliksem

Zie de uren vervagen

Dan ineens het licht

Dan ineens het licht

Dan ineens...

Hoe lang nog

Hoeveel zandloper?

Van mislukking en spijt

En hoeveel cachet

Om de ander eindelijk te zien verschijnen wanneer mijn lichaam zich overgeeft aan het weten die ochtend

deze belachelijke korte tijd

hoeveel ontwaken?

En voor hoe lang?

Mijn lichaam komt op en vergeet de zon achteloos uit lafheid uit

bang om te weten van de nacht dat zijn slecht humeur

Weer een dag om te vechten om niet op te geven

Nog een dag om naar uit te kijken

Om bang te zijn voor het drama

In lakens wegrennen

Versleten door oorlog

Te veel sterker dan ik en jij die me wanhoopt

Weer een rotdag

In de schaduw van mijn stappen

Geen redelijke dag

Geen minuut zonder strijd

Ver van de wind van de din

donder regen

Keer terug naar de stilte in de stilte van de nacht

In de stilte van de nacht

Rustig

Hoe lang nog

Hoeveel zandloper?

Van mislukking en spijt

En hoeveel cachet

Om de ander eindelijk te zien verschijnen wanneer mijn lichaam zich overgeeft aan het weten die ochtend

deze belachelijke korte tijd

hoeveel ontwaken?

En voor hoe lang?

Mijn lichaam komt op en vergeet de zon achteloos uit lafheid uit

bang om te weten van de nacht dat zijn slecht humeur

hoeveel ontwaken?

En voor hoe lang?

Mijn lichaam dat opstaat en achteloos de avond ziet aankomen met in zijn

nette slapeloosheid koffers gevouwen tussen twee koffers