Солнце красное - Медвежий угол

Устелило небо костров зола,

Ветер за рекой огоньки задул.

Ходила я босая, цветы рвала,

Пускала венками да на воду.

Тихо шелестела осокою,

Ивой глади блюдо заводи трогала.

Вытянулась елью высокою,

Все глядела на небо строгое.

Ходила я босая, умылася росами,

Бросила платьице за спину.

Оделась туманами пахучими-пряными,

Пьяную слушала тишину.

Потонула ночь в тихом омуте,

Канула немая-безликая.

Я встречала песнею новый день,

Красно солнце на небо кликала.

Как-то по-над речкою быстрою

Стану от весны зазывать весну.

Что судьбою выпало выстрадать,

С плачем в небо серое выплесну.

…Небушко зардеется стыдливою девицей,

…Вспенится облако алое,

…Глянет солнце красное, простор неба празднуя,

…В темные избы пожалует…

…Небушко зардеется стыдливою девицей,

…Вспенится облако алое,

…Глянет солнце красное, простор неба празднуя,

…В грязные избы пожалует…

Ash bedekte de hemel met vreugdevuren,

De wind over de rivier blies de lichten uit.

Ik liep op blote voeten, plukte bloemen,

Ze liet kransen in het water vallen.

Rustig ritselende zegge,

De wilg maakte de kreekschotel glad.

Uitgestrekt als een hoge spar,

Iedereen keek naar de strenge lucht.

Ik liep op blote voeten, waste mezelf met dauw,

Ze gooide haar jurk achter haar rug.

Gekleed in geurige-kruidige nevels,

Dronken luisteren naar stilte.

De nacht verdronk in een stille poel,

Kanula stom-gezichtsloos.

Ik begroette de nieuwe dag met een lied,

De rode zon riep naar de hemel.

Op de een of andere manier over de snelle rivier

Vanaf de lente noem ik de lente.

Welk lot viel te lijden,

Met huilen zal ik grijs in de lucht gooien.

... De lucht zal blozen van een verlegen meisje,

... Een scharlaken wolk zal schuimen,

... De rode zon kijkt en viert de uitgestrektheid van de lucht,

... In de donkere hutten welkom ...

... De lucht zal blozen van een verlegen meisje,

... Een scharlaken wolk zal schuimen,

... De rode zon kijkt en viert de uitgestrektheid van de lucht,

... In vuile hutten welkom ...