Mora - Medina Azahara

En el tiempo

Llega el recuerdo

De aquellos besos que yo te di

Y escritos, en el silencio

Las melodías que yo escribí

En mi mente, llena de sueños

Recuerdos grises, de aquel abril

Y en mi tiempo, las melodías

De tus palabras vuelven a mi

Tu ya no estas, cerca de mi

Sin ti yo puedo vivir, mora

La hojas sueltas, que me escribiste

Las he apartado por no sentir

He intentado borrar tu nombre

Pero el recuerdo lo trae a mi

Tu ya no estas, cerca de mi

Sin ti yo puedo vivir, mora

Tu ya no estas, cerca de mi

Sin ti yo puedo vivir, mora

No tengas pena

Yo ya no siento

Ni tus mentiras me harán sufrir

Ni las caricias de tus miradas

Harán que vuelva a sonreír

Tu ya no estas cerca de mi

Sin ti yo puedo vivir, mora

Tu ya no estas cerca de mi

Sin ti yo puedo vivir, mora

In de tijd

de herinnering komt

Van die kussen die ik je gaf

En geschreven, in stilte

De melodieën die ik schreef

In mijn gedachten, vol dromen

Grijze herinneringen, aan die april

En in mijn tijd, de melodieën

van je woorden komen bij mij terug

Je bent niet meer, dicht bij mij

Zonder jou kan ik leven, braambes

De losse bladeren, die je me schreef

Ik heb ze gescheiden omdat ze niet voelen

Ik heb geprobeerd je naam te wissen

Maar de herinnering brengt het bij mij

Je bent niet meer, dicht bij mij

Zonder jou kan ik leven, braambes

Je bent niet meer, dicht bij mij

Zonder jou kan ik leven, braambes

heb geen spijt

ik voel me niet meer

Zelfs jouw leugens zullen me niet laten lijden

Noch de strelingen van je blikken

Ze zullen me weer aan het lachen maken

Je bent niet meer dicht bij mij

Zonder jou kan ik leven, braambes

Je bent niet meer dicht bij mij

Zonder jou kan ik leven, braambes