When the Moon Brings the Silver - Matt Pond PA

When the moon brings the silver back down

Through the islands, the sky, and the branches

The end is always beginning

When the moon brings the silver back down

To the concert of wings in the clearing

Keep the choruses coming

When the moon brings the silver back down in the dirt there are worlds upon

words where we guess that the glimmers fumbling onto your side, cross the line

Cold in the veins, your hands in mine

When the moon brings the silver back down

As the tigers strike waves in the shadows

When the moon brings the silver back down beside on the streets where we speak

through machines

My mouth full of marbles, tumbling onto your side, cross the line

Cold in the veins, your hands in mine

I’ll take your side, cross the line

You take my side, cross the line

When the moon brings the silver back down

In the pasture where folks still sleep standing

We become what we’re seeing

When the moon brings the silver back down in the dirt there are worlds upon

words where we guess that the glimmers crashing down onto your side,

cross the line

Cold in the veins, hands in mine

I’ll take your side, cross the line

You take my side, cross the line

Wanneer de maan het zilver weer naar beneden brengt

Door de eilanden, de lucht en de takken

Het einde is altijd een begin

Wanneer de maan het zilver weer naar beneden brengt

Naar het concert van vleugels op de open plek

Laat de refreinen maar komen

Wanneer de maan het zilver terug in de aarde brengt, zijn er werelden op

woorden waarvan we denken dat de glimmers die aan je zijde friemelen, de grens overschrijden

Koud in de aderen, jouw handen in de mijne

Wanneer de maan het zilver weer naar beneden brengt

Terwijl de tijgers golven in de schaduw raken

Wanneer de maan het zilver weer naar beneden brengt naast op de straten waar we spreken

door machines

Mijn mond vol knikkers, op je zij tuimelend, over de streep

Koud in de aderen, jouw handen in de mijne

Ik zal jouw kant kiezen, over de streep gaan

Jij kiest mijn kant, overschrijdt de lijn

Wanneer de maan het zilver weer naar beneden brengt

In de wei waar mensen nog staand slapen

We worden wat we zien

Wanneer de maan het zilver terug in de aarde brengt, zijn er werelden op

woorden waarvan we vermoeden dat de glimmers op je zij neerstorten,

te ver gaan

Koud in de aderen, handen in de mijne

Ik zal jouw kant kiezen, over de streep gaan

Jij kiest mijn kant, overschrijdt de lijn