Он - Маша Вебер

Мне все тяжелей дышать, до краёв моя душа переполнена им.

Я не знаю, что со мной, но когда мы с ним вдвоём замирает весь мир.

И когда глаза в глаза, а рука в его руке, то я разлетаюсь

Бесконечностью частиц, без остатка и границ в нем теряюсь.

Припев:

Он моё лето, пришло что с рассветом ко мне посреди зимы.

Он моя песня, самая честная — летит вдоль аллей немых.

Он моя сила, если солнце остыло и я совсем слаба.

Безумно красиво, но невыносимо;

он счастье моё и беда.

Он один, и это рай;

Мои чувства через край.

Я за ним всё равно.

Снова думаю о том, как нам быть;

и что потом, будет как суждено.

Я на грани каждый миг.

Путаюсь в словах своих, снова оступаюсь.

Если больно, я пойму — позовёт, а я приду и останусь.

Припев:

Он моё лето, пришло что с рассветом ко мне посреди зимы.

Он моя песня, самая честная — летит вдоль аллей немых.

Он моя сила, если солнце остыло и я совсем слаба.

Безумно красиво, но невыносимо;

он счастье моё и беда.

Когда мы слишком близко, я словно в зоне риска,

А сердце будто в тисках — он держит его в руках

Ему я верю, как себе;

и с ним совсем не страшно мне —

И в прошлой жизни и сейчас: сгорать, любить, как в первый раз!

Припев:

Он моё лето, пришло что с рассветом ко мне посреди зимы.

Он моя песня, самая честная — летит вдоль аллей немых.

Он моя сила, если солнце остыло и я совсем слаба.

Безумно красиво, но невыносимо;

он счастье моё и беда.

Он моё лето, пришло что с рассветом ко мне посреди зимы.

Он моя песня, самая честная — летит вдоль аллей немых.

Он моя сила, если солнце остыло и я совсем слаба.

Безумно красиво, но невыносимо;

он счастье моё и беда.

Het wordt steeds moeilijker voor mij om te ademen, mijn ziel is er tot de rand mee gevuld.

Ik weet niet wat er met me aan de hand is, maar als we samen zijn, bevriest de hele wereld.

En wanneer de ogen in de ogen zijn, en de hand in zijn hand, dan vlieg ik uit elkaar

Ik ben verloren in de oneindigheid van deeltjes, zonder een spoor en zonder grenzen.

Refrein:

Hij is mijn zomer, het kwam tot mij met de dageraad in het midden van de winter.

Hij is mijn lied, de meest eerlijke - vliegt langs de steegjes van de domme.

Hij is mijn kracht als de zon is afgekoeld en ik helemaal zwak ben.

Waanzinnig mooi, maar ondraaglijk;

hij is mijn geluk en ongeluk.

Hij is alleen, en dit is het paradijs;

Mijn gevoelens over de rand.

Ik zit toch achter hem aan.

Weer denk ik na over hoe we zouden moeten zijn;

en dan wat zal zijn zoals het is voorbestemd.

Ik sta elk moment op het randje.

Ik ben verward in mijn woorden, ik struikel weer.

Als het pijn doet, zal ik het begrijpen - ze zullen bellen en ik zal komen en blijven.

Refrein:

Hij is mijn zomer, het kwam tot mij met de dageraad in het midden van de winter.

Hij is mijn lied, de meest eerlijke - vliegt langs de steegjes van de domme.

Hij is mijn kracht als de zon is afgekoeld en ik helemaal zwak ben.

Waanzinnig mooi, maar ondraaglijk;

hij is mijn geluk en ongeluk.

Als we te dichtbij zijn, is het alsof ik gevaar loop

En het hart is als in een bankschroef - hij houdt het in zijn handen

Ik vertrouw hem zoals ik mezelf vertrouw;

en met hem ben ik helemaal niet bang -

En in een vorig leven en nu: branden, liefhebben, zoals voor de eerste keer!

Refrein:

Hij is mijn zomer, het kwam tot mij met de dageraad in het midden van de winter.

Hij is mijn lied, de meest eerlijke - vliegt langs de steegjes van de domme.

Hij is mijn kracht als de zon is afgekoeld en ik helemaal zwak ben.

Waanzinnig mooi, maar ondraaglijk;

hij is mijn geluk en ongeluk.

Hij is mijn zomer, het kwam tot mij met de dageraad in het midden van de winter.

Hij is mijn lied, de meest eerlijke - vliegt langs de steegjes van de domme.

Hij is mijn kracht als de zon is afgekoeld en ik helemaal zwak ben.

Waanzinnig mooi, maar ondraaglijk;

hij is mijn geluk en ongeluk.