Лабиринт - Марта Кот

Лишь тобой жила, разбивала циферблаты;

сирены боли и пустоты.

Так долго я ждала, сделав сотый шаг к тебе на полпути.

Могла вписать себя в те любовные квадраты,

Но первым кто-то должен был уйти.

Листы календаря бережно в себе хранят твои черты.

Припев:

А я задыхаюсь от дыма, страсти и забытых чувств.

Загоняй меня в углы — лабиринт любви мне знаком наизусть!

И я задыхаюсь от дыма, страсти и забытых чувств.

Загоняй меня в углы — лабиринт любви мне знаком, мне знаком наизусть!

В свете прожектора сгорают наши сны,

В свете прожектора позволь сердцам остыть.

Фразы почти металл.

Твой голос цепью заковал мечты.

Ищу твое лицо в толпах, в окнах, на экранах, уже сжимая не твою ладонь!

Ловлю себя на том, что тону в самообмане, как под ледяной волной.

Припев:

А я задыхаюсь от дыма, страсти и забытых чувств.

Загоняй меня в углы — лабиринт любви мне знаком наизусть!

И я задыхаюсь от дыма, страсти и забытых чувств.

Загоняй меня в углы — лабиринт любви мне знаком, мне знаком наизусть!

Назад дороги нет!

Больше нет!

Больше нет!

Нет!

Нет Нет!

Нет!

Пронзай сердца без стрел, мы перешли предел.

Я распахну другую дверь…

Припев:

А я задыхаюсь от дыма, страсти и забытых чувств.

Загоняй меня в углы — лабиринт любви мне знаком наизусть!

И я задыхаюсь от дыма, страсти и забытых чувств.

Загоняй меня в углы — лабиринт любви мне знаком, мне знаком наизусть!

Назад дороги нет!

Больше нет!

Больше нет!

Нет!

Нет Нет!

Нет!

Alleen jij leefde, brak de wijzerplaten;

sirenes van pijn en leegte.

Zo lang heb ik gewacht, halverwege de honderdste stap naar je toe.

Zou mezelf in die liefdesvierkanten kunnen passen

Maar er moest eerst iemand weg.

De bladen van de kalender slaan uw kenmerken zorgvuldig op.

Refrein:

En ik stik van rook, passie en vergeten gevoelens.

Drijf me in hoeken - het labyrint van liefde is me uit mijn hoofd bekend!

En ik stik van rook, passie en vergeten gevoelens.

Drijf me in hoeken - ik ken het labyrint van liefde, ik ken het uit mijn hoofd!

Onze dromen staan ​​in de schijnwerpers

Laat de harten in de spotlights afkoelen.

De zinnen zijn bijna metal.

Je stem heeft dromen geketend.

Ik zoek je gezicht in de menigte, in de ramen, op de schermen, al knijp ik niet in je hand!

Ik betrap mezelf erop dat ik verdrink in zelfbedrog, als onder een ijsgolf.

Refrein:

En ik stik van rook, passie en vergeten gevoelens.

Drijf me in hoeken - het labyrint van liefde is me uit mijn hoofd bekend!

En ik stik van rook, passie en vergeten gevoelens.

Drijf me in hoeken - ik ken het labyrint van liefde, ik ken het uit mijn hoofd!

Er is geen weg terug!

Niet meer!

Niet meer!

Niet!

Nee nee!

Niet!

Harten doorboren zonder pijlen, we hebben de limiet overschreden.

Ik zal een andere deur openen...

Refrein:

En ik stik van rook, passie en vergeten gevoelens.

Drijf me in hoeken - het labyrint van liefde is me uit mijn hoofd bekend!

En ik stik van rook, passie en vergeten gevoelens.

Drijf me in hoeken - ik ken het labyrint van liefde, ik ken het uit mijn hoofd!

Er is geen weg terug!

Niet meer!

Niet meer!

Niet!

Nee nee!

Niet!