Meu Juramento - Márcio Faraco

Acabei de quebrar meu juramento

No lado de dentro do meu coração

A faca me corta, a vida me escapa

O fio da faca nas mãos da paixão

No que dei meu grito foi como se nada

Foi como um segredo fugindo da boca

Temores domados, rancores dormidos

Juras guardadas de um amor fingido

Mas se a razão insiste em me julgar

Que testemunhas tenho a meu favor?

Aquele nosso velho amor morreu

Morreu de velho aquele nosso amor

Você não pode me condenar

Nem tem motivos pra estar triste assim

Tudo que eu fiz foi não querer perpetuar

Um sentimento que morria

A paixão não sabia esperar

Vive no tempo da flor, fugaz

Aproveitou da distração pra se instalar

E apunhalou o nosso amor por trás

Ik heb net mijn eed gebroken

Aan de binnenkant van mijn hart

Het mes snijdt me, het leven ontsnapt me

Het mes in de handen van passie

In wat ik mijn kreet gaf was het als niets

Het was als een geheim dat uit mijn mond kwam

Getemde angsten, sluimerende wrok

Gezworen eden van een vermeende liefde

Maar als de rede erop staat om mij te veroordelen

Welke getuigen heb ik in mijn voordeel?

Die oude liefde van ons stierf

Die liefde van ons is oud gestorven

Je kunt me niet veroordelen

Er is geen reden om zo verdrietig te zijn

Alles wat ik deed was niet willen bestendigen

Een gevoel dat stervende was

Passie wist niet hoe te wachten

Leeft in de tijd van de bloem, vluchtig

Heb geprofiteerd van de afleiding om te settelen

En stak onze liefde van achteren door