Le Gardien et le Prisonnier - Marcel Amont, Gérard Darmon

Marcel Amont:

Quand j’ai débuté, j’avais vingt ans

Et j’en aurai sous l' même carcan

Cinquante et des, début printemps

Pendant tout c' temps-là

J’ai surveillé prisonnièrement

Un condamné qu’avait quarante ans à tirer

Gérard Darmon:

Moi qu’avais connu des tas d' pays

Moi qu’avais vécu des tas d' folies

Quand j’ui racontais tout c' que j’avais fait

En fait c’est lui qui s'évadait

Ensemble:

Lui ou moi, je n' sais pas qui gardait l’autre ou pas

Lui ou moi, tout ça c’est question de relativité

Marcel Amont:

Du bas d' ma jeunesse moi j'écoutais

Toutes ses prouesses et j' les vivais

Toutes ces gonzesses et j' les goûtais

Au-d'ssus des barreaux d' la société

Plus d' gardien, plus d' prisonnier

Y avait plus qu' deux hommes qui rêvaient

Gérard Darmon:

N’empêche qu'à force de tourner en rond

Ça finit par vous fout' le bourdon

J’avais plus l' moral, ça lui a fait très mal

Mais un soir je m' suis fait la malle

Ensemble:

Lui ou moi, je n' sais pas qui gardait l’autre ou pas

Lui ou moi, tout ça c’est question de relativité

Marcel Amont:

On trouvera peut-être ça ridicule

Maintenant seul je déambule

Je vais traîner dans sa cellule

Car pour moi la grosse clef qui ouvrait

Sur ses quatre ou cinq mètres carrés

C'était la clef d' la liberté

Gérard Darmon:

Ici j' suis personne et tous mes potes

Ne m’envoient pas dire que je radote

Tout le monde s’en fout, j' suis plus rien du tout

J' peux quand même pas r’tourner au trou

Ensemble:

Lui ou moi, je n' sais pas qui gardait l’autre ou pas

Lui ou moi, tout ça c’est question de relativité

Je n' sais pas ce que je vais dev’nir

Je m' sens trop vieux pour m’en sortir

Et je me sens seul à mourir

Marcel Amont:

Toen ik begon, was ik twintig jaar oud

En ik zal er een paar onder hetzelfde keurslijf hebben

Eenenvijftig, vroege lente

Gedurende al die tijd

ik keek gevangene

Een veroordeelde die veertig jaar de tijd had om te schieten

Gerard Darmon:

Ik die veel landen had gekend

Ik, die een hoop waanzin had meegemaakt

Toen ik hem alles vertelde wat ik had gedaan

Eigenlijk was hij degene die ontsnapte

Geheel:

Hij of ik, ik weet niet wie de andere heeft gehouden of niet

Hij of ik, het draait allemaal om relativiteit

Marcel Amont:

Vanaf de bodem van mijn jeugd luisterde ik

Al zijn bekwaamheid en ik leefde ze

Al deze meiden en ik heb ze geproefd

Boven de tralies van de samenleving

Geen bewakers meer, geen gevangenen meer

Er waren meer dan twee mannen die droomden

Gerard Darmon:

Toch, door in cirkels rond te draaien

Het wordt je uiteindelijk lastig

Ik was down, het deed hem veel pijn

Maar op een avond heb ik mijn spullen ingepakt

Geheel:

Hij of ik, ik weet niet wie de andere heeft gehouden of niet

Hij of ik, het draait allemaal om relativiteit

Marcel Amont:

We vinden het misschien belachelijk

Nu alleen dwaal ik rond

Ik zal rondhangen in zijn cel

Want voor mij de grote sleutel die openging

Op zijn vier of vijf vierkante meter

Het was de sleutel tot vrijheid

Gerard Darmon:

Hier ben ik niemand en al mijn vrienden

Stuur me niet zeggen dat ik aan het wandelen ben

Niemand geeft erom, ik ben niets meer

Ik kan nog steeds niet terug naar het gat

Geheel:

Hij of ik, ik weet niet wie de andere heeft gehouden of niet

Hij of ik, het draait allemaal om relativiteit

Ik weet niet wat ik zal worden

Ik voel me te oud om eruit te komen

En ik voel me alleen stervende