Headstone - Man Overboard

I know my eyes have bear witness to this whole scene before

When the road ends the nightmare begins

The fighting never stops and I will never truly win

«But make it count.

It’s plain to see.»

Sorry, but it’s not the most beautiful view from my knees

Tried to be a friend but I’m shot down again

I’m sorry, for a second I thought I was supposed to believe in me

State roads, provide me with the privacy that I’ve never known

Going through the motions across the oceans

Or being so fed up with missing her I’m staying home

Lost at sea, I miss my family

My house and my street are so far away from me

Tried to be a friend but I’m shot down again

I’m sorry, for a second I thought I was supposed to believe in me

I tried hard just to tell you the truth

But I know more now than I ever knew

I keep telling myself to forget about you

You and me were just a couple of kids who said

«We can do anything,» and that’s what we did

But my life will be a rock on your headstone

Begging you to never rise again

«But make it count.

It’s plain to see.»

Sorry, but it’s not the most beautiful view from my knees

Tried to be a friend but I’m shot down again

I’m sorry, for a second I thought I was supposed to believe in me

Sorry, but I’m packing up and I’m leaving

Ik weet dat mijn ogen eerder van deze hele scène hebben getuigd

Wanneer de weg eindigt, begint de nachtmerrie

Het vechten stopt nooit en ik zal nooit echt winnen

«Maar laat het tellen.

Het is duidelijk te zien.»

Sorry, maar het is niet het mooiste uitzicht vanaf mijn knieën

Ik probeerde een vriend te zijn, maar ik word weer neergeschoten

Het spijt me, even dacht ik dat ik in mezelf moest geloven

Staatswegen, geef me de privacy die ik nooit heb gekend

Door de bewegingen over de oceanen gaan

Of omdat ik het zo zat ben haar te missen, blijf ik thuis

Verdwaald op zee, ik mis mijn familie

Mijn huis en mijn straat zijn zo ver weg van mij

Ik probeerde een vriend te zijn, maar ik word weer neergeschoten

Het spijt me, even dacht ik dat ik in mezelf moest geloven

Ik heb mijn best gedaan om je de waarheid te vertellen

Maar ik weet nu meer dan ik ooit wist

Ik zeg steeds tegen mezelf dat ik je moet vergeten

Jij en ik waren maar een paar kinderen die zeiden:

"We kunnen alles", en dat is wat we deden

Maar mijn leven zal een rots op je grafsteen zijn

Ik smeek je om nooit meer op te staan

«Maar laat het tellen.

Het is duidelijk te zien.»

Sorry, maar het is niet het mooiste uitzicht vanaf mijn knieën

Ik probeerde een vriend te zijn, maar ik word weer neergeschoten

Het spijt me, even dacht ik dat ik in mezelf moest geloven

Sorry, maar ik ben aan het inpakken en ik vertrek