My Oh My - Macklemore, Ryan Lewis

I used to sit with my dad in the garage

That sawdust, that Pinesol, and the moss

Around every spring, when the winter thawed

We’d huddle around the radio, twist the broken knob

710 AM, no KJR.

Dave Niehaus' voice would echo throughout the yard

Couldn’t have been older than 10

But to me and my friends

The voice on the other end might as well have been God’s

1995, the Division Series

Edgar’s up to bat

Bottom of the 11th inning

Got the whole town listening

«Swung on and belted,"the words distorted. «Joey Cora rounds third!

Here comes Griffey!

The throw to the plate’s not in time!

My, oh my, the Mariners win it!»

Yes.

Fireworks, they lit up that ceiling in the King dome

We had just made history

«And swung on and lined down the left field line for a base hit!

Here comes Joey!

Here comes Junior to third base!

They’re gonna wave him in!

The throw to the plate will be…

Late!

The Mariners are going to play for the American League Championship!

I don’t believe it!

It just continues!

My, oh my!»

Laces woven, barely holdin' that stitch

The creases of time amongst the grime and the grit

Where the leather he used to pound his fists

To some it’s just a mitt, but see that glove was him

Yep, tell me stories on the field, with that sun-stained brim

Blood under my chin, he taught me how to spit

Sunflower seeds back with me and my crew

Sunburnt arms

Big League Chew

Yeah we were like, The Sandlot after dinner

After practice we’d listen

To the M’s in the kitchen

And if mom wasn’t trippin'

«Come on dad!

Please, I swear, just one more inning!»

Voice went «pump, pump!"through the system

«Break out the rye bread!

It’s grand salami time!»

«My, oh my!

Another victory!"Yes. My city, my city

Childhood, my life watchin' Griffey right under those lights

Under that light rain, gleaming in that night game, can’t stop now

Keep moving, no brake pads!

Came here to prove a point, live my life on the field

Make history in between the base paths

And compete against the fear that is in me that’s my only barrier and I swear

that I’mma break that!

From the mud

The cleats that we drug

Through the feet

This is that moment, and you can’t take it back

I don’t really collect cards anymore, just a box and some old cardboard

Memories embedded in the dust, in the fibres that age just like us

Livin' somewhere off in the drawer

This is what you make of it.

Yeah, we play to win

Live it like we’re under the lights of the stadium

Fight until the day that God decides to wave us in

Right, until he waves us in

It’s my city, my city, childhood, my life.

That’s right

Under those lights

My city, my city, childhood, that’s right.

Niehaus, «My, oh my!»

Come on.

My city, my city, childhood, my life.

That’s right, under those lights

It’s my city, my city, childhood, my life, Niehaus.

My, oh my.

Rest in peace

Ik zat met mijn vader in de garage

Dat zaagsel, dat Pinesol, en het mos

Rond elke lente, toen de winter ontdooide

We kropen rond de radio, draaiden aan de kapotte knop

710 AM, geen KJR.

De stem van Dave Niehaus galmde door de hele tuin

Kan niet ouder zijn dan 10

Maar voor mij en mijn vrienden

De stem aan de andere kant had net zo goed van God kunnen zijn

1995, de Division Series

Edgar is aan de slag

Onderkant van de 11e inning

Heb de hele stad geluisterd

"Opgezwaaid en vastgebonden," de woorden vervormd. "Joey Cora wordt derde!

Hier komt Griffey!

De worp naar het bord is niet op tijd!

My, oh my, de Mariners winnen het!»

Ja.

Vuurwerk, ze verlichtten dat plafond in de Koningskoepel

We hadden net geschiedenis geschreven

«En zwaaide door en zette een line-up langs de linkerveldlijn voor een honkslag!

Daar komt Joey!

Hier komt Junior naar het derde honk!

Ze gaan hem naar binnen zwaaien!

De worp naar de plaat is...

Laat!

De Mariners gaan spelen om het American League Championship!

Ik geloof het niet!

Het gaat gewoon door!

Mijn, o mijn!»

Veters geweven, die steek nauwelijks vasthouden

De plooien van de tijd tussen het vuil en het gruis

Waar het leer dat hij gebruikte om op zijn vuisten te slaan

Voor sommigen is het gewoon een handschoen, maar kijk die handschoen was hem

Ja, vertel me verhalen op het veld, met die zonovergoten rand

Bloed onder mijn kin, hij leerde me hoe ik moest spugen

Zonnebloempitten terug met mij en mijn crew

Zonverbrande armen

Big League Chew

Ja, we hadden zoiets van, The Sandlot na het eten

Na het oefenen luisterden we

Aan de M's in de keuken

En als mama niet aan het trippen was

«Kom op papa!

Alsjeblieft, ik zweer het, nog één inning!»

Stem ging "pomp, pomp!" door het systeem

«Breek het roggebrood!

Het is tijd voor grote salami!»

«Mijn, oh mijn!

Weer een overwinning!" Ja. Mijn stad, mijn stad

Jeugd, mijn leven kijken naar Griffey onder die lichten

Onder die lichte regen, glinsterend in die nachtelijke wedstrijd, kan ik nu niet stoppen

Blijf in beweging, geen remblokken!

Kwam hier om een ​​punt te bewijzen, leef mijn leven op het veld

Maak geschiedenis tussen de basispaden

En strijd tegen de angst die in mij zit, dat is mijn enige barrière en ik zweer het

dat ik dat breek!

uit de modder

De schoenplaatjes die we gebruiken

Door de voeten

Dit is dat moment en je kunt het niet terugdraaien

Ik verzamel niet echt kaarten meer, alleen een doos en wat oud karton

Herinneringen ingebed in het stof, in de vezels die net als wij verouderen

Livin' ergens in de la

Dit is wat je ervan maakt.

Ja, we spelen om te winnen

Beleef het alsof we onder de lichten van het stadion staan

Vecht tot de dag dat God besluit ons binnen te zwaaien

Juist, totdat hij ons naar binnen zwaait

Het is mijn stad, mijn stad, mijn jeugd, mijn leven.

Dat klopt

Onder die lichten

Mijn stad, mijn stad, jeugd, dat klopt.

Niehaus, «Mijn, o mijn!»

Kom op.

Mijn stad, mijn stad, jeugd, mijn leven.

Dat klopt, onder die lichten

Het is mijn stad, mijn stad, jeugd, mijn leven, Niehaus.

Mijn, oh mijn.

Rust in vrede